Τὸ τεῖχος δʾ ὅπερ ὑποδροσίζει
ποντίου πνεύματος ἡ νοτίς,
ὁ Ἀριστόλοχος προασπίζει,
ὁ περιάκουστος πορθητής.
Τείνʾ εἰς τὰς μάχας χεῖρας ἀγρίας,
ἐν συνεδρίοις φρένας ἀνδρείας·
ἐνῷ δʾ εἰς στίχους συμπαρατάττων
τοὺς στρατιώτας περιπολεῖ,
ὡς φθινοπώρου ἀστὴρ διάττων,
δύει καὶ πάλιν φεγγοβολεῖ.
Κοδρίδαι δύο ἐπὶ ἀκμήτων
συνεπεστάτουν τειχοποιῶν
Νηλεύς, ὁ πρῶτος τῶν ἀτρόμητων,
σὺν τῷ Ἀνδρόκλῳ περιϊών.
Πρὸς ἔργον ἕκαστος συνετέλει,
ὅπως αἱ μέλισσʾ ἐν τῇ κυψέλῃ.
Οὕτως ἐκεῖναι, προαισθανθεῖσαι
βροχὴν ἢ θύελλαν προσεχῆ,
τὴν κατοικίαν, συνασπισθεῖσαι,
ἐξασφαλίζουν ἐν προσοχῇ.
