Κʾ ἀστράπτουν ἤδη ἐπὶ τοῦ λόφου
ἄπειροι θώρακες φαεινοί·
κʾ ἀπὸ τοσούτου τῶν ὅπλων ψόφου
ὅλων ὑψοῦται μία φωνή.
Ποῦ ὁ πολέμιος πόδα τρέπει;
Πρὸς ποῖον μέρος ποῖος τὸν βλέπει;
Ἀλλʾ ἡ ὁμίχλη, αἰωρουμένη
παρὰ τὸ μῆκος τοῦ ποταμοῦ,
ἀδιαπέραστος διαμένει
εἰς τὰς βολίδας τοῦ ὀφθαλμοῦ.
Διὸ προβαίνει ὁ Μελανθίδης
πρὸς τῆς Παλλάδος τὸ ἱερόν.
Ἔχει τὸ μέτωπον ὡς τῆς Ἴδης,
ἔχει τὸ πρόσωπον ἱλαρόν,
κʾ ἐφήβων θάρρος ὑπὸ τὸ γῆρας.
Πρὸ τῆς θεᾶς του δʾ ἐπάρας χεῖρας,
Ὀβριμοπάτρη θεά μου, ψάλλει,
διασκεδάζουσα τὴν ἀχλύν,
δεῖξον, πρὸς ποῖον μέρος προβάλλει
ὁ ξένος Ἄρης τὴν κεφαλήν.
