—Ἀχιλλεὺς, δράμα ἡρωϊκὸν εἰς τὴν αἰολοδωρικὴν διάλεκτον· (συνεξεδόθη τῇ γραμματικῇ. σελ. 84).
—Λυρικά. Ἐν Βιέννῃ 1833, ἐν Παρισίοις 1841, καὶ 1864.
—Ἑλληνικὴ ἀρχαιολογία τοῦ ἄρχοντος μεγάλου λογοθέου Κυρίου Ἀθανασίου Χριστοπούλου, δαπάνῃ τοῦ φιλοκάλου καὶ φιλομούσου κυρίου Τριανταφύλλου Μπάρτα. Ἐν Ἀθήναις, ἐκ τοῦ τυπογραφείου τῆς Ἐφημερίδος τοῦ Λαοῦ 1853. 8, σελ. ρϞή—222 (Ἑλληνικὰ ἀρχαιολογήματα. Γράμματα Ἑλλήνων. Γλῶσσα Ἑλλήνων, θρησκεία καὶ μυστήρια τῶν Ἑλλήνων (ἀτελές). Μετάφρασις τοῦ Αʹ. τῆς Ἰλιάδος. Μετάφρασις ὠδῶν τῆς Σαπφοῦς. Ἡροδότου ἀποσπάσματα, Στοιχείωσις τῆς σκεπτικῆς φιλοσοφίας).
—Πολιτικὰ Παράλληλα, ἐν Παρισίοις 1833.
—Λεξικὸν ἁπλοελληνικόν.
—Διατριβὴ περὶ κενοῦ
—Περὶ ποιητικῆς.
—Στιχουργικὴ τῆς ὁμιλουμένης.
—Πολιτικὰ σοφίσματα.
—Περὶ γνησίων καὶ νόθων συγγραμμάτων Ἱπποκράτους.
—Ἐπιγράμματα.
Ὁ Χριστόπουλος ἦν καὶ καλὸς μουσικὸς, καὶ ἐτόνισεν οὐ μόνον διάφορα ἄσματά του, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους.
Ἐγεννήθη τὴν 27 Ἰανουαρίου 1786 ἐν Τσαριτζάνῃ τῆς Θεσσαλίας, καὶ ἐπαιδεύθη τὰ ἐγκύκλια ἐν τῇ σχολῇ τῆς πατρίδος του, χειραγωγούμενος καὶ κατ’ ἰδίαν μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ του Κωνσταντίνου ὑπὸ τοῦ πατρός του Κυριακοῦ τοῦ πρεσβυτέρου, τρίβωνος τῆς τε θύραθεν καὶ τῆς ἔσω παιδείας, καὶ οἰκονόμου τῆς ἐν Τσαριτσάνῃ ἐκκλησίας.
Ὀργῶν πρὸς τελειοτέραν παίδευσιν ὁ Στέφανος ἀπῆλθεν εἰς Βιέννην πρὸς ἐκμάθησιν τῆς ἰατρικῆς, ἀσχολούμενος κατὰ τὰς ὥρας τῆς ἀνέσεως καὶ εἰς φιλολογικὰς μελέτας. Ὅθεν συνεπόνησεν Ἀνθίμῳ Γαζῇ εἰς τὴν ἔκδοσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ λεξικοῦ, καὶ μετὰ Κούμα εἰς τὴν ἀπάνθισιν τῆς ἑπτατόμου σειρᾶς τῶν μαθηματικῶν, καὶ μετέφρασε τὴν Χημείαν τοῦ Ἀδήτου. Ἔτι δ’ ἐν Βιέννῃ ἐξέδωκεν ἀνωνύμως (1807 καὶ 1808) δαπάνῃ τῶν Ζωσιμάδων τοὺς ἀρχαίους Γεωγράφους. Περὶ δὲ τὰ μέσα τοῦ 1808 ἀπελθὼν εἰς Ἰένναν ἀνηγορεύθη τὴν 12 Δεκεμβρίου διδάκτωρ τῆς ἰατρικῆς, καὶ πάλιν εἰς Βιέννην κατελθὼν πολλὴν κατεβάλλετο σπουδὴν περὶ τε τὴν φαρμακευτικὴν καὶ τὰς ἐγχειρίσεις τῶν ὀφθαλμικῶν νοσημάτων.
Τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1808 ἐπανῆλθεν εἰς τὴν Ἐλλάδα, καὶ μετά τινα ἐν Κωνσταντινουπόλει διατριβὴν μετέβη εἰς Σμύρνην, ἔνθα ὁ
