εἰς τὴν ὑπηρεσίαν Θωμᾶ τοῦ δεσπότου, δωρησαμένου αὐτῷ δι' ἀργυροβούλλου τὴν Κερτέζην. Εἶτα διορισθεὶς πρέσβυς εἰς Σερβίαν, ἕνεκα τῆς τότε συγχύσεως τῶν ἐν Πελοποννήσῳ καὶ Σερβίᾳ, δὲν ἐξετέλεσε τὴν ἀποστολήν του.
Κατὰ Σεπτέμβριον 1455 μετέβη εἰς Ἀδριανούπολιν παρὰ τῷ σουλτάνῳ ἵνα ἐξαγοράσῃ τὴν οἰκογένειάν του· ὁ υἱός του Ἰωάννης, λίαν εὐειδὴς, εἶχε σφαγῆ ὑπὸ τοῦ σουλτάνον μὴ ἐνδίδων εἰς τὰς ἀκολάστους αὐτοῦ ὀρέξεις· ἐξαγοράσας μόνον τὴν σύζυγόν του βαρυαλγῶν ἐπανέστρεψεν εἰς Πελοπόννησον. Τῇ 25 Ὀκτωβρίου 1456 ἐστάλη πρέσβυς εἰς Βενετίαν, καὶ εὐμενῶς δεξιωθεὶς ἐπανῆλθε τὴν 6 Ἀπριλίου 1457.
Οἰκτρὰ ἦτο κατ' ἐκείνην τὴν ἐποχὴν ἡ κατάστασις τῆς Πελοποννήσου. Ὁ Τουρκικὸς χείμαῤῥος ἀπροσκόπτως ἐπήρχετο παρασύρων αὐτοκρατορίας καὶ βασίλεια, οἱ δὲ μικρόψυχοι ἡγεμονίσκοι τῆς δυστυχοῦς ἐκείνης τοῦ καταῤῥέοντος ἑλληνισμοῦ χώρας εὗρον πρόσφορον τὴν ὥραν νὰ διεκδικήσωσι παλαιὰ μίση, ἀντὶ συσσωματούμενοι περὶ μεγάλων νὰ βουλευθῶσιν. Ὁ προκάτοχός των εἶχε τοὐλάχιστον τὸ θάῤῥος νὰ πέσῃ νεκρὸς ἐπὶ αὐτοκρατορικῆς πορφύρας. Ὁ Θωμὰς Παλαιολόγος, ἀδελφὸς τοῦ πεσόντος αὐτοκράτορος, καὶ τελευταῖος τῆς Πελοποννήσου δεσπότης αἰσχρῶς ἐγκαταλιπὼν τὸ κράτος του ἀπῆλθεν εἰς Ῥώμην, ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου
[1]· μετ’ ὀλίγον δὲ καὶ ὁ Φραντζὴς συνοδεύων τὴν οἰκογένειαν τοῦ δραπέτου ἡγεμονίδου, ἦλθεν εἰς Ῥώμην, ὅθεν ἀναχωρήσας κατέ-
- ↑ Ἀπεβίωσεν ἐν Ῥώμῃ 1466. Τῶν υἱῶν τούτου ὁ μὲν Ἀνδρέας συνοικήσας μετὰ χαμαιζήλου προστάδος κατέστρεψεν ἐν Ῥώμῃ τὸν ἄδοξον βίον (1502)· ὁ δὲ Μανουὴλ βαρέως φέρων τὴν ἐν Ῥώμῃ διατριβὴν κατέφυγε πρὸς αὐτὸν τδν Μωάμεθ καὶ ὑπ' αὐτοῦ καὶ τοῦ Βαγιαζίτου διετέλεσε πάντα τὸν χρόνον τιμώμενος, ἂν καὶ ἀπαρατρέπτως ἐφύλαξε τῶν πατέρων αὐτοῦ τὴν ἀμώμητον πίστιν. Ἐκεῖ ἐτέκνωσε τὸν ἔτι νήπιον ἀποβιώσαντα Ἰωάννην, καὶ τὸν Ἀνδρέαν, ὅστις ὑπὸ Σελὶμ εἰς τὰ βασιλικὸν στρατόπεδον μετακομισθεὶς, ἐμυήθη τῶν Ἀγαρηνῶν τὴν πίστιν καὶ τὸ ὄνομα εἰς τὸ Μωάμεθ μετέβαλεν. Εὐμενεστέρα ὑπήρξε τῶν θυγατέρων τοῦ Θωμᾶ ἡ τύχη, διότι ἡ μὲν Ἑλένη συνεζεύχθη μετὰ Λαζάρου τοῦ δεσπότου τῆς Σερβίας (1460), ἡ δὲ Ζωὴ, εἴτε Σοφία κατ' ἄλλους, πανουργοτάτη γυνὴ, ἁρμοσθεῖσα τῷ τσάρῳ τῆς Μοσκοβίας Ἰωάννῃ τῷ Βασιλίδῃ, ἔφερεν αὐτῷ προῖκα τὴν σημαία·» τοῦ δικεφάλου ἀετοῦ καὶ ἴσως τὰς περὶ ἀνακτήσεως της βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας ἀξιώσεις. Δημήτριος δὲ ὁ ἀδελφὰς τοῦ Θωμᾶ παρεχώρησεν ἑκουσίως τῷ Μωάμεθ καὶ τὸ κράτος καὶ τὴν μονογενῆ αὐτοῦ θυγατέρα (1460), καὶ ἐν Ἀδριανουπόλει μετενδυσάμενος τὸ μοναχικὸν σχῆμα καὶ εἰς τὸ Δαυὶδ μεταλλάξας τὸ ὄνομα μετήλλαξε καὶ τὸν τὸν βίον (1471), Μουστοξείδου, Ἑλληνομνήμων, σελ, 395.
