ἀνατείνας μετὰ δακρύων, δέξαι μου, ἔλεγε, τὴν ψυχὴν καὶ δώρησαί μοι τὸ μέγα σου ἔλεος καὶ δεῖξόν με κληρονόμον τῶν σῶν ἀγαθῶν καὶ μέτοχον ἐκείνης τῆς μακαρίας ζωῆς. Εἶτα τῷ δημίῳ νεύσας τὸ μακάριον τέλος εδέξατο»[1].
Ἐκ τῶν τέκνων τοῦ Λουκᾶ Νοταρᾶ ἐπέζησεν ἡ Ἄννη, σταλεῖσα πρὸ τῆς ἁλώσεως μετὰ πολλοῦ πλούτου εἰς Ῥώμην[2], καὶ ὁ Ἰσαάκιος, ὅστις κατώρθωσε ν’ ἀποδράσῃ ἐκ τῶν ἀνακτόρων τοῦ Μωάμεθ καὶ μεταβῇ εἰς Ῥώμην παρὰ τῇ ἀδελφῇ του[3].
Ἡ ταλαίπωρος σύζυγος τοῦ μεγάλου δουκὸς παραληφθεῖσα μετ’ ἄλλων εὐγενῶν εἰς ἐπικόσμησιν τῆς θριαμβευτικῆς περιοδείας τοῦ πορθητοῦ, ἀπέθανε καθ’ ὁδὸν (18 Ἰουνίου 1453).
Ὁ Λουκὰς Νοταρὰς ἦτο οὐ μόνον ἔξοχος πολιτικὸς, ἀλλὰ καὶ τῶν μουσῶν τρόφιμος οὐκ εὐκαταφρόνητος· μαρτύρια δὲ τῆς παιδείας τοῦ ἀνδρὸς περιεσώθησαν ἐπιστολαὶ αὐτοῦ πρὸς Θεόδωρον τὸν Καρυστηνὸν καὶ Γεώργιον τὸν Σχολάριον, δημοσιευθεῖσαι ὑπὸ Βουασονάδου[4].
Ἐγεννήθη περὶ τὸ 1389, κατὰ Νικέρωνα 1393, κατὰ δὲ Βανδίνην καὶ Βαίρνερον τῷ 1395, ἐν Τραπεζοῦντι. Νέος ἦλθεν εἰς Βυζάντιον καὶ ἐνδυθεὶς τὸ μοναχικὸν σχῆμα (30 Ἰανουαρίου 1425) ἐγένετο ὑποτακτικὸς τοῦ ἀρχιεπισκόπου Δοσιθέου Δωριέως, ἀνδρὸς ἐπὶ σοφίᾳ καὶ ἀρετῇ θρυλλουμένου· αὐτὸς ἐδίδαξεν ἐνζήλως τὸν νεαρὸν Βησσαρίωνα, καὶ κατήρτισεν ἐπὶ τὴν μοναχικὴν πολιτείαν. Ὁ ἐνάρετος ἐκεῖνος Δωριεὺς βλέπων ἐπὶ τοῦ μετώπου τοῦ μαθητοῦ του κεχαραγμένην τὴν σφραγῖδα τῆς εὐφυΐας καὶ τῆς μαθήσεως, ἔστειλεν αὐτὸν πρὸς τὸν μητροπολίτην Σηλυβρίας, ὅστις ἐδίδαξε τὸν Βησσαρίωνα τὴν ῥητορικὴν καὶ τὴν φιλοσοφίαν[5]. Ὕστερον δὲ μεταβὰς
- ↑ Ἐδημοσιεύθη, ὑπὸ Ἀλλατίου (De Perpetua Consensione lib. II), καὶ τοῦ Μουστοξύδου (Ἑλληνομνήμων σελ. 388)· ὁλόκληρος δὲ ἡ μονῳδία τοῦ Μόσχου ἀποτεθησαύρισται ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τοῦ Ἐσκουριάλε (Miller, Catalogue des Manuscrits Grecs de l’Escurial, σελ. 290).
- ↑ Πολιτικὴ Ἱστορία Κωνσταντινουπόλεως.
- ↑ Δούκα Ἱστορ. σελ. 314.
- ↑ Anecdota Græca, Tom. V. σελ. 117—158.
Σημ. Οἱ ἐν Κορινθίᾳ Νοταράδες ἀνάγουσι τὴν καταγωγὴν εἰς Λουκὰν τὸν Νοταράν.
- ↑ Christianam militiam secutus, Dositheo Archiepiscopo Doriensi (*) , unici
(*) Κατὰ λάθος ὁ Alexandre (Notice prélim. sur Plethon, XI, not. 1) καλεῖ τὸν Δοσίθεον ἐπίσκοπον Σπάρτης.
