κοντα κατὰ τὸ πλεῖστον εἰς τὸν κύκλον τῶν γενικῶς καὶ στερεοτύπως ἀποδιδομένων εἰς πάντας τοὺς ξεχασμένους, ὡς ἐπὶ παραδείγματι, τὸ τοῦ αὐγοῦ, καὶ τὸ τῆς μὴ ἀναγνωρίσεως τοῦ ἰδίου οἴκου. Μᾶλλον συγκεκριμένον καὶ πιστευτότερον εἶναι τὸ ἑξῆς: Ταξιδεύων ποτὲ ἐν Γερμανίᾳ μετὰ τοῦ βασιλέως Ὄθωνος ὁ Ῥέζερ καὶ εὑρισκόμενος εἰς τὸ αὐτὸ τοῦ σιδηροδρόμου διαμέρισμα μετὰ δύο ὑπασπιστῶν τοῦ ἄνακτος, ὧν ὁ ἕτερος ἦτο ἀξιωματικὸς τοῦ ναυτικοῦ, ἀφοῦ ἐπρογευμάτισε μετ’ αὐτῶν ἐκεῖ μέσα προχείρως, ἔρριψεν ἀπὸ τῆς θυρίδος τοῦ βαγονίου μαζὶ μὲ τὰ ὑπολείμματα τοῦ προγεύματος καὶ τὰς χρυσᾶς ἐπωμίδας τοῦ ἀξιωματικοῦ, τὰς ὁποίας οὗτος εἶχεν ἀποθέσῃ πλησίον του. Εὑρέθη δὲ ὁ δυστυχὴς ὑπασπιστὴς εἰς δυσχερεστάτην θέσιν ἕνεκα τῆς ἀπροσεξίας ταύτης, καθ’ ὅτι μετ’ ὀλίγον, ὅτε ἔφθασαν εἰς Βιέννην καὶ ἐπρόκειτο μετὰ τοῦ βασιλέως νὰ παρουσιασθοῦν πρὸ τοῦ αὐτοκράτορος τῆς Αὐστρίας, δὲν εὗρε τὰς ἐπωμίδας του, οὔτε εἶχε καιρὸν νὰ τὰς ἀντικαταστήσῃ, ἀπέσχε δὲ τῆς παρουσιάσεως, μὴ δυνάμενος νὰ ἐμφανισθῇ μὲ στολὴν ἀντικανονικὴν καὶ ἐπεπλήχθη αὐστηρότατα ὑπὸ τοῦ βασιλέως.
Τὸ καταπληκτικώτερον ὅμως κατόρθωμα τοῦ Ῥέζερ, πάντοτε κατὰ τὴν ἀφήγησιν τῆς εἰρημένης ξένης, εἶναι τὸ ἀκόλουθον:
Θελήσας νὰ νυμφευθῇ, μετέβη εἰς τὸν τόπον τῆς γεννήσεώς του, ἐμνηστεύθη καὶ ἐπέστρεφεν εἰς τὴν Ἑλλάδα μετὰ τῆς μνηστῆς καὶ τῆς μητρὸς αὐτῆς· εἰς τὴν Βενετίαν δέ, τὸν τελευταῖον σταθμὸν τῆς ξηρᾶς, ἀφῆκε τὰς κυρίας εἰς τὸ ξενοδοχεῖον, διὰ νὰ φροντίσῃ περὶ τῶν εἰσιτηρίων τοῦ ἀτμοπλοίου, ἀποπλέοντος μετά τινας ὥρας. Ἀλλὰ φεῦ! εἰσελθὼν εἰς τὸ ἀτμόπλοιον, ἐλησμόνησε τὴν μνηστήν, τὴν πενθερὰν καὶ τὰς ἀποσκευάς του, ἔφθασε δὲ ἀτάραχος εἰς Ἀθήνας, ὅπου μετά τινας ἡμέρας ἔλαβεν ἐπιστολὴν τῆς πενθερᾶς, εὐγνωμονούσης διότι τὴν ἔκαμε νὰ ἐννοήσῃ ἐγκαίρως ποῖον θὰ ἦτο τὸ μέλλον τῆς θυγατρός της, ἐὰν συνεζευγνύετο μὲ τοιοῦτον ἄνθρωπον, καὶ εἰδοποιούσης ὅτι ἐκεῖναι μὲν ἐπανέκαμπτον εἰς Βαυαρίαν, εἰς αὐτὸν δὲ ἔπεμπον τὰς λησμονηθείσας ἀποσκευάς του.
Παρὰ πρεσβυτέρων τινῶν συμπολιτῶν μας ἤκουσα ἄλλοτε καὶ τὸ ἑπόμενον κωμικὸν ἐπεισόδιον τοῦ ἰατροῦ Ῥέζερ. Ἐπι-
