Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
104Λόγια τῆς πλώρης
λη κληρονομιὰ ν’ ἀφήσῃ παρὰ τὸν ἴδιο λόγο: Νὰ μὴ σ’ ἀφήσω καὶ γίνῃς σφουγγαρᾶς!»
Φύλαξα τὴν ἐντολὴ τοῦ πατέρα μου καὶ δὲν ἔγινα σφουγγαρᾶς. Μὰ καὶ τόρα ποῦ γέρασα στ’ ἄρμενα, τὴν ἴδια αἰσθάνομαι ἀηδία μπρὸς σὲ μιὰ μηχανή. Δὲν ξέρω πῶς μοῦ φαίνεται· μὰ ὄχι ποτὲ σὰν πλεούμενο, εὐχὴ τοῦ Θεοῦ καὶ καμάρι τῆς θάλασσας. Τοῦ Σατανᾶ χειροτέχνημα φαντάζει ἀκόμα στὰ μάτια μου.
