τις ἀρχὴ καὶ ἐξουσία ἠδύνατο νὰ ἐκπληρώσῃ. Ἐντεῦθεν δὲ ὁ ἐνθουσιασμὸς πρός τε τοὺς Βαυαροὺς ἐν γένει ταχέως ἀπεσβέννυτο καὶ πρὸς αὐτὸν ἀκόμη τὸν Ὄθωνα πρὶν ἢ ἀναλάβῃ τὰς ἡνίας τοῦ κράτους.
Τῶν ἀντιβασιλέων τούτων ὁ μὲν κόμης Ἰωσὴφ Λουδοβῖκος Ἄρμανσβερ (Armansberg) πρόεδρος, διωρίσθη γενικὸς ἐπόπτης καὶ εἰδικώτερον αὐλάρχης, ὁ ἐξ ἀπορρήτων Λουδοβῖκος Μάουρερ (Maurer) ἐπέβλεπε τὰ τῆς Δημοσίας ἐκπαιδεύσεως καὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν, ὁ ὑποστράτηγος Ἔϊδεκ (Eideck) διηύθηνε τὰ στρατιωτικὰ καὶ ναυτικά, τῶν δὲ ἑτέρων δύο συμπληρωματικῶν μελῶν τοῦ Γράϊνερ καὶ τοῦ Ἄβελ ὁ μὲν πρῶτος ἔλαβε τὰ οἰκονομικά, ὁ δὲ δεύτερος τὰ τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καὶ τὰ τῆς ἐσωτερικῆς διοικήσεως.[1] Ἀλλ’ ὅμως ὡς ἐκ τῆς συγκεντρικότητος ταύτης τῆς ἀντιβασιλείας τὸ Ναύπλιον ἐγένετο ἑστία ρᾳδιουργιῶν, μηχανορραφιῶν, διαιρέσεων, ὧν ζωηροτάτην εἰκόνα, μολονότι ὑπερβολικὴν ὀλίγον, παρέχει ἡμῖν εἷς τῶν συγχρόνων ἀνδρῶν.[2] «Καὶ τὰ μὲν πρῶτα σπέρματα τῆς διχονοίας κατεβλήθησαν ὑπὸ γυναικῶν, γράφει οὗτος, μεταδοθέντα δὲ καὶ εἰς τοὺς ἄνδρας, μετὰ τοσαύτης ὀξύτητος ἀνεβλάστησαν καὶ εἰς τοιαύτην περιῆλθον περιπλοκήν, ὥστε καὶ τότε, ὅτε διὰ τὴν θέσιν καὶ τὰς σχέσεις παρέστην μάρτυς, καὶ σήμερον, συλλέγων τὰς ἀναμνήσεις καὶ ἐπεξερχόμενος ταύτας ἀδυνατῶ νὰ εὕρω λεπτὸν κἂν ἄκρον μίτου ἵνα
- ↑ Μεταξὺ τῶν παρακολουθησάντων ἐν Ἑλλάδι τὸν Ὄθωνα ὑπῆρχον πλὴν τῶν μελῶν τῆς ἀντιβασιλείας, ὁ πρίγκηψ Ἐδουάρδος τοῦ Σὰξ — Ἄλτεμβουργ διοικητὴς τοῦ βαυαρικοῦ στρατοῦ, ὁ Φέδερ, ὁ Χές, ὁ Λούδερ, ὁ στρατηγὸς Σμάλτς, ὁ Λεζιουὲρ καὶ ὁ Βρὰνδ καὶ οἱ λοχαγοὶ Χιούτς, Σμάλτσλ, ὁ αὐλάχης Ἄς, ὁ κόμης Σαπόρτα, ὁ ταγματάρχης Λεχμαίτρ ὁ Χιουνολστάϊν, ὁ Τάττενβαχ, ὁ Ρότμερ, ὁ Σάφφερλιγκ. Ὁ ἱερεὺς Ἄρνετ, οἱ ἰατροὶ Βίττμερ καὶ Ρέζερ, ὁ καλλιτὲχνης Πέτρος Χὲς καὶ βραδύτερον καὶ ὁ Κάρολος Ρόττμαν, ὁ ἀρχιτέκτρων Κλέντσε ἕτερος ἀρχιτέκτων, ὁ Γκαίρτνερ, ὅστις βραδύτερον ᾠκοδόμησε τὰ ἀνάκτορα τῶν Ἀθηνῶν, οἱ ζωγράφοι Σφάνδολφ, Κράνβεργερ καὶ Γιοχάντσεν καὶ ἄλλοι πολλοὶ καλλιτέχναι καὶ εἰδικοὶ ἄνδρες Βαυαροί.
- ↑ Ν. Δραγούμη, Ἱστορικαὶ Ἀναμνήσεις, ἐκδ. Ἀθ. 1879 σελ. 8
