νικὸς λαός, καίπερ πάσχων, διότι ὁ χειμὼν τοῦ 1850 ὑπῆρξε δριμύτατος οὗ μόνον ἐν τῇ βορείῳ καὶ δυτικῇ Εὐρώπῃ ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μεσημβρινῇ, ἐν Κωνσταντινουπόλει δ’ εἶχε παγώσει τὸ ἥμισυ τοῦ Κερατίου κόλπου, τοῦθ’ ὅπερ ἔκτοτε μόνον κατὰ τὸν ἐφετεινὸν χειμῶνα συνέβη, καὶ ἐπὶ ἡμέρας αἱ συγκοινωνίαι διεκόπησαν ἕνεκα τῶν ἀφθόνων χιόνων, ἐν Ἑλλάδι ὁμοίως αἱ χιόνες ἦσαν ἀφθονόταται καὶ ἐν αὐταῖς δὲ ταῖς Ἀθήναις τὸ θερμόμετρον ἐδείκνυεν 7° κάτωθεν τοῦ μηδενός, οἱ γεωργοὶ ἐκ τῶν ἀκαταπαύστων φθινοπωρινῶν βροχῶν δὲν ἠδυνήθησαν νὰ σπείρωσι καὶ ἡ συγκομιδὴ προοιωνίζετο πτωχοτάτη, τὰ ποίμνια ἀπέθνησκον καὶ αἱ ἐλαῖαι ἐβλάβησαν, ἐνίσχυεν, ἐν τούτοις, τὸν βασιλέα καὶ τὴν κυβέρνησιν.
Οἱ ἔμποροι Πατρῶν καὶ Σύρου, καίπερ καταστρεφόμενοι ἐκ τῶν ληφθέντων αὐστηρῶν μέτρων ὑπὸ τοῦ ἀγγλικοῦ στόλου, οὐχ ἧττον ἀπέστειλαν τῷ βασιλεῖ ἀναφοράς, ἐπιδοκιμαζούσας τὴν πολιτικὴν αὐτοῦ, πάντα δὲ τὰ δημοτικὰ συμβούλια τοῦ Κράτους ἐψήφισαν ψηφίσματα ἐνισχύοντα τὴν κυβέρνησιν ἐν τῇ ἀντιστάσει αὐτῆς. Ἀφ’ ἑτέρου δὲ αἱ Δυνάμεις πᾶσαι ἀπεδοκίμασαν τὴν πρᾶξιν τῆς Ἀγγλίας, ἰδιαίτατα ὅμως πασῶν ἡ Γαλλία καὶ ἡ Ρωσία. Καὶ ὁ μὲν Νέσσελροδ ἀπηύθυνε, κατὰ Φεβρουάριον καὶ Μάρτιον, δύω σφοδροτάτας διακοινώσεις πρὸς τὸ ἀνακτοβούλιον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου διαμαρτυρόμενος ἐπὶ τῷ κηρυχθέντι κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἀποκλεισμῷ καὶ αὐστηρῶς χαρακτηρίζων τὰς ἀγγλικὰς ἁπαιτήσεις, ὁ δὲ Θουβενὲλ οὐ μόνον συνειργάζετο μετὰ τῶν Ἑλλήνων ὑπουργῶν ἀλλὰ καὶ διπλωματικὸν πόλεμον ἀνέλαβε πρὸς τὸν τῆς Ἀγγλίας Οὐάϊς,[1] ἐξ οὗ κατέστη τότε προσφιλέστατος τῷ ἑλληνικῷ λαῷ, συναθροιζομένῳ ὑπὸ τά παράθυρα τῆς Γαλλικῆς πρεσβείας καὶ πολλαχῶς ἐκδηλοῦντι τὰ πρὸς τὴν Γαλλίαν καὶ τὸν ἀντιπρόσωπον αὐτῆς αἰσθήματα αὐτοῦ, ἐπιλαθόμενος τῶν ὕβρεων, ἃς οὗτος ἐν ἔτει 1847 γραμματεὺς ὢν τῆς πρεσβείας ἔγραψεν ἐν ταῖς γαλλικαῖς ἐφημερίσιν ἀποκαλέσας τοὺς Ἕλληνας ἀγρίους, διότι προσεβλήθη ἡ παροιμιώδης γαλλικὴ κενοδοξία ἐν τῇ ἥττῃ Γάσκωνος, δεινοῦ ἐν λόγοις
- ↑ Ἰδὲ Thouvenel, ἔνθ’ ἀλλαχοῦ σελ. 278 καὶ ἐφεξῆς.
