σταὶ ἦγον καὶ ἔφερον τὰ τῆς ἐκτὸς τοῦ Ἰσθμοῦ Ἑλλάδος. Ὑπερδιακόσιοι ἠπείλουν αὐτὸ τὸ Μεσολόγγιον· παρὰ τὰ Μαυροσκοίνια τῆς Λεβαδείας ἐλῄστευσαν τὸν ταγματάρχην Βέϊκον καίπερ ὑπὸ πολλῶν σωματοφυλάκων συνοδευόμενον. Οὐδαμῶς δὲ τῶν λῃστηρίων διέφερον αἱ τῶν ἀνταρτῶν ἐπισταθμίαι καὶ αἱ πράξεις αὐτῶν τῶν λῃστῶν. Ἀναφέρεται δ’ ὅτι ὑπὸ 90 μόνον στρατιωτῶν στασιασάντων ὑπὸ τὸν Μερεντίτην, ἡρπάγησαν, τῇ 29 Νοεμβρίου 1847, 117,000 δραχμῶν τῆς τραπέζης τῶν Πατρῶν καὶ 32,000 τοῦ δημοσίου ταμείου! Ἄγγλος δὲ πλοίαρχος ἀνελάμβανεν ὑπὸ τὴν προστασίαν αὐτοῦ τὸν λῃστὴν καὶ ἀντάρτην Μερεντίτην ἀρνούμενος νὰ παραδώσῃ τῇ ἑλληνικῇ κυβερνήσει αὐτὸν καὶ τὰ λῃστευθέντα τῆς τραπέζης καὶ τοῦ δημοσίου χρήματα, ὡς ἔπραξεν ἕτερος ἐν Λευκάδι ὑπὲρ τοῦ Γρίβα, ὁ «Παπῖνος» πρότερον πάλιν ὑπὲρ τοῦ τελευταίου τούτου.
Ἐκ τούτου δὲ εἶναι φανερόν, ὅτι ἡ μὲν ἑλληνικὴ κυβέρνησις δὲν ἠδύνατο εὐκόλως νὰ περιστείλῃ τοὺς ἀντάρτας καὶ τοὺς λῃστάς· διότι οὗτοι ἐνθαρρυνόμενοι ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων καὶ δὴ καὶ ὑπὸ ξένων καθίσταντο θρασύτατοι καὶ ἠπείλουν οὐ μόνον τοῦτον ἢ ἐκεῖνον τῶν ἀτυχῶν κατοίκων, ἀλλὰ καὶ κώμας καὶ χωρία καὶ κωμοπόλεις ὁλοκλήρους. Παράδειγμα ἔστω, λέγει ὁ κ. Κρέμος, ἡ θράσους καὶ ὕβρεως ἔμπλεως μία τῶν πολλῶν λῃστρικῶν ἐπιστολὴ ἑνὸς τῶν εἰρημένων ἀρχιλῃστοῦ, οὐχὶ ἐκ τῶν ἐπισήμων, τοῦ Κοπτζούλα, ἣν ἔγραψε περὶ τὸ τέλος τῆς ἀνταρσίας (11 Ἰουνίου) πρὸς τοὺς Δᾳδιώτας· ἰδοὺ αὕτη:
«Κερατάδες Δᾳδιῶται, κατακερατάδες… νὰ μᾶς στείλετε τὰ γρόσια, σᾶς… τὰ κέρατα, κερατάδες. Ἂν καὶ τὰ ἀποφασίσετε τὰ βόδια σας καὶ ἔχετε τὸν τρόπον νὰ ξεκαλοκαιριάσετε εἰς τὸ χωριό, μὴν τὰ δίνετε. Καὶ πάλιν ἂν δὲν λάβωμεν κἀνένα ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό σας, ἡμεῖς θὰ ἀποφασίσωμεν νὰ ἐλθοῦμε μέσα εἰς τὸ Δᾳδί· καὶ σκυλὶ νὰ λάβωμεν εἰς τὸ Δᾳδί, εἰς τὴν φωτιὰν θὰ τὸ ρίξωμεν, καὶ ὄχι ἄνθρωπον. Καὶ μὴν ἀκούετε ἐκείνους, ὁποῦ ἔχουν τὸν τρόπον καὶ δὲν εὐγαίνουν ἔξω. Τὸν καιρὸν ὁποῦ θὰ πάθετε τὴν ζημίαν, αὐτοὶ θὰ κάνουν χάζι, καί, σὰν σᾶς φθάνει, ἡμᾶς μᾶς περισσεύει. Μὴν στοχασθῆτε, ὅτι θὰ σᾶς τὰ γυρεύομεν σήμερα,
