νας, κατ’ ἄλλην ὅμως ἡ πρότασις ἐτέθη ἀντιστρόφως· διότι κατὰ μὲν τὴν πρώτην, ἔλεγον, θὰ ἔφθανον ταχύτερον εἰς τὸν καταρτισμὸν τῆς Βουλῆς, καὶ θὰ ὁμολόγουν σέβας εἰς τὴν καθιερωθεῖσαν τάξιν, κατὰ δὲ τὴν δευτέραν, ὅτι οὐδεμία τῶν ἐπαρχιῶν θά ἐστερεῖτο τοῦ ἀντιπροσωπικοῦ δικαιώματος· εὐκόλως ὅμως ἐννοεῖται ὅτι οἱ τὴν δευτέραν ταύτην πρότασιν προτείναντες ἐσκόπουν τήν, ὅσον τάχιον, ἔξωσιν τῶν ἑτεροφρόνων βουλευτῶν, ὡς καὶ συνέβη.
Οὕτω λοιπὸν πᾶσαι αἱ ἐκλογαὶ τῶν φίλων τοῦ ὑπουργείου ἐπεκυροῦντο μεθ’ ὅλας τὰς γενομένας βιαιοπραγίας καὶ παρανομίας, οἱ δὲ φίλοι τοῦ πεσόντος ὑπουργείου, ἐπὶ τῇ ἐλαχίστῃ ἀφορμῇ, ἀπεδιώκοντο τοῦ βουλευτικοῦ περιβόλου, κηρυσσομένης ἀκύρου τῆς ἐκλογῆς αὐτῶν. Οὕτω δὲ ἠκηρώθησαν πλεῖσται βουλευτικαὶ ἐκλογαὶ καὶ ἐξώσθησαν περὶ τοὺς 40 ἀντιπολιτευόμενοι, ἐν οἷς καὶ αὐτὸς ὁ πρώην πρωθυπουργὸς Ἀλέξ. Μαυροκορδάτος ὁ ἐκλεχθεὶς ἐν Καλαβρύτοις, Καρυστίᾳ, Τριχωνίᾳ καὶ ὑπὸ τοῦ Πανεπιστημίου, ὁ Λόντος, ὁ Ζαΐμης καὶ ὁ Σισίνης.
Οὕτω λοιπὸν ἀπεδείχθη διὰ χιλιοστὴν ταύτην φοράν, ὅτι ἡ ἔνστικτος πρὸς τὸ ἐλεύθερον κλίσις λαοῦ τινος δὲν συντελεῖ παντάπασι πρὸς τὴν καρποφόρον τῶν συνταγματικῶν ἐλευθεριῶν καλλιέργειαν, ἐὰν ὁ λαὸς οὗτος δὲν εἶναι κοινωνικῶς ἀνατεθραμμένος ὡς δεῖ. Τὰ Πρακτικὰ τῆς Βουλῆς τῆς πρώτης ἐκείνης περιόδου εἰσὶ μεστὰ παντοίων ἐκλογικῶν παρακρουσμάτων, ἐν οἷς τὸ θράσος ἀνθαμιλλᾶται πρὸς τὸ ψεῦδος καὶ τὸν ἐθνοκτόνον κομματισμόν.[1]
Ὁ Κωλέττης πρωθυπουργὸς γενόμενος εὐθὺς ἀμέσως ἔσπευσεν εἰς τὸ νὰ δηλώσῃ τὸ διοικητικὸν σύστημα αὐτοῦ, ὅπερ ἐφαίνετο ἀποβλέπον εἰς τὴν πραγμάτωσιν τριπλοῦ σκοποῦ: α) Τὴν ἐξύψωσιν τοῦ
- ↑ Ἰδὲ Ν. Δραγούμη ἔνθ’ ἀλλαχοῦ τόμ. Β′ σελ. 126 – 145, ὅστις τὰ ἐκλογικὰ ὄργια ἀναγράφων διὰ μακρῶν προστίθησι: «Καὶ αὐταὶ αἱ λέξεις ἤλλαξαν σημασίαν· ἡ μὲν παραβίασις τῶν καλπῶν ὠνομάσθη συστολὴ τῶν σανίδων, αἱ δὲ σαπουνοκασέλα καὶ τὰ σακκούλια κάλπαι, ἡ λύμανσις τῶν σφραγίδων τυχαία σύντριψις,… καὶ οἱ ἀπόβλητοι τοῦ λαοῦ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ.» Ἐν γένει δὲ τοιαῦτα τινὰ ἐποιοῦντο οἱ τὸ σύνταγμα ζητήσαντες, ὥστε ὁ λαὸς τὸ σύνταγμα ἀπεκάλεσε, λίαν ὀρθῶς, σύναγμα ἤτοι ἁρπαγήν.
