Τὴν ἐξάρτησιν ὅμως ταύτην τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τῶν Πατριαρχείων οὐδεὶς ἐπεζήτει καὶ πάντες ἤθελον τὴν ἀνεξαρτησίαν αὐτῆς. Ἡ δὲ αἴτησις ἀναγνωρίσεως δὲν ἀπετέλει ἐξάρτησιν· διότι ἢ οὕτως ἢ ἄλλως θὰ ἐκηρύσσετο αὐτοκέφαλος ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία καὶ θὰ ἐκυβερνᾶτο ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Συνόδου, τοῦθ’ ὅπερ καὶ ἐγένετο. Εἶναι περίεργος λοιπὸν ἡ ἐπιμονὴ τῆς μερίδος ταύτης, ἥτις ἑκουσίως παρέσχε τοῖς ἀντιπολιτευομένοις τὰ σπουδαιότερα ἐπιχειρήματα πρὸς καταπολέμησιν ἑαυτῆς.
Ἐπὶ τοσοῦτον δὲ τὰ πάθη εἶχον ἐξαφθῆ, ὥστε αἱ ἀναιδέστεραι συκοφαντίαι ἐξετοξεύοντο κατ’ ἀλλήλων καὶ τὸ δημόσιον φρόνημα ἐπεσκοτίζετο καὶ παρεπλανᾶτο ὑπὸ τῶν ἀβασιμωτέρων κατηγοριῶν, τοῦθ’ ὅπερ ἔβλαψε τὰ μέγιστα τὴν ἀγγλικὴν μερίδα· διὸ καὶ οὐδέποτε αὕτη σπουδαίως ἐπεκράτησε, στερουμένη ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον πλειονοψηφίας, καίπερ ἀγομένη ὑπὸ διαπρεπῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν, τοῦ Μαυροκορδάτου καὶ τοῦ Σπ. Τρικούπη, οἵτινες ἐκ καλῆς πίστεως καὶ ἁγνῆς προθέσεως, ἐπίστευσαν ταῖς ὑποσχέσεσι τῆς Ἀγγλίας καὶ μέχρι τινὸς ἐφρόνουν, ὅτι ὑπὸ ταύτης ὁ Ἑλληνισμὸς βοηθούμενος ἤθελε καταλάβει τὴν ἐμπρέπουσαν αὐτῷ θέσιν.
Ὁ Ἑλληνικὸς ὅμως λαός, ὡς ἐκ προαισθήματός τινος ἐμφύτου, ἀπεστρέφετο, κατὰ βάθος, τὴν δύναμιν ταύτην καὶ ὅτε αὕτη ἐφαίνετο εὐμενής, καὶ ὅτε ἀκολούθως, ἐξ ἀνάγκης, ἐδώρησε τῇ Ἑλλάδι τὰς Ἰονίους νήσους.
Ἡ ἀγγλικὴ ὑποκρισία, χρωμένη πάσαις ταῖς διπλωματίαις ἀσυνειδήτου καὶ ἥκιστα ἐντίμου, ἐξηπάτησε τοὺς ἑκάστοτε Ἕλληνας πολιτικοὺς ἐκ τῶν διαπρεπεστάτων, μετὰ λύπης ἀνομολογησάντων ἀκολούθως τὴν πλάνην αὐτῶν.
Τὸ ρωσικὸν δ’ ἀφ’ ἑτέρου κόμμα ἵδρυσε διὰ τοῦ Ρήγα Παλαμήδη καὶ τοῦ Κ. Ζωγράφου μυστικὴν δημοκρατικὴν ἑταιρείαν, ἧς τὸ ἔμβλημα ἦτο: «ἐθνικότης, ὀρθοδοξία, ἀνεξαρτησία, πάσης ἐξωτερικῆς ἐπηρείας», διένειμε προκηρύξεις, ἐξηρέθισε πάντας τοὺς δυσηρεστημένους καὶ, ἐν γένει, τὰ πάντα ἔπραττε πρὸς ἐκφόβισιν τοῦ βασιλέως καὶ ἀνατροπὴν τοῦ νέου ὑπουργείου.
Μόνον ὁ τῆς γαλλικῆς μερίδος Κωλέττης ἐφαίνετο ἀπρακτῶν καὶ ἀναμένων τὰ ἀποβησόμενα· διότι καὶ ὁ πρεσβευτὴς τῆς Γαλλίας
