Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/25

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
25
ΟΘΩΝΟΣ

ἐφαίνετο, κατ’ ἀρχὰς, ὅτι ὑπερήσπιζε τοὺς παλαιοὺς δημοτικοὺς θεσμοὺς τῶν δημογεροντιῶν τῶν ἐπί τε τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἐπὶ Καποδιστρίου, ἰσχυσασῶν, αἵτινες ἐν χαλεποῖς χρόνοις, διέσωζον τὴν κατὰ τόπους ἐξουσίαν καὶ εὐταξίαν. Τὰς δημογεροντίας δὲ ταύτας προβαλλόμενος ὡς ἀσπίδα ὁ Κολοκοτρώνης τήν τε τάξιν, ὅσον τὸ δυνατὸν, συνεκράτει καὶ φόρους ὅμως εἰσέπραττε, παρὰ τὴν θέλησιν τῆς ἐν Ναυπλίῳ κυβερνήσεως, καὶ παρὰ πάντα νόμον· οὕτω δὲ ὁ ἄλλως εὐεργέτης τοῦ ἔθνους, στρατάρχης οὗτος καθίστατο αἴτιος πάσης αὐταρχίας καὶ παρανομίας. Τὰς πράξεις δὲ ταύτας τοῦ Κολοκοτρώνη ἐμιμήθη καὶ ὁ Κριεζώτης, ἐν τῇ βορείῳ Πελοποννήσῳ· αὐτὸς δὲ οὐ μόνον εἰσέπραττε φόρους, ἀλλὰ καὶ ἐδίκαζε καὶ κατεδίκαζε καὶ προὐβίβαζε ἀξιωματικοὺς ἐν τῷ στρατῷ καὶ ἵδρυεν ἀρχὰς καὶ ἐτιμώρει καί, ἦρχε, τρόπον τινὰ, ὡς ἡγεμονίσκος ἀνεξάρτητος. Εἰς τοσοῦτον δ’ αὐταρχίας προέβησαν οἱ στρατιωτικοί, ὥστε ἤθελον μόνον αὐτοὶ νὰ φαίνωνται παρὰ τῷ λαῷ ὡς ἄρχοντες καὶ νομοθέται, ὡς ἀνώτατοι δημόσιοι λειτουργοὶ τοῦ Κράτους καὶ στρατιωτικοί, ἀνεξέλεγκτοι, ἔχοντες ἀπεριόριστον ἐξουσίαν. Πάντα δ’ ἀντίπαλον αὑτῶν πολιτικόν τε καὶ στρατιωτικὸν ἐθεώρουν ὡς ἐχθρὸν τῆς πατρίδος καὶ παντὶ τρόπῳ κατερραδιούργουν αὐτούς. Οὕτω, δέ, πᾶν ὅ,τι οἱ Γάλλοι ἐν Μεσσηνίᾳ ἐποίουν ὑπὲρ τῆς συγκοινωνίας, τοῦτο κατέστρεφον οἱ ἡμέτεροι στρατιωτικοὶ διαδιδόντες παντοῖα ἄλλα ψεύδη καὶ ὅτι οἱ Γάλλοι παρέμενον ἐν Ἑλλάδι ἐπὶ σκοπῷ δῆθεν νὰ καταλάβωσιν αὐτήν. Ἐντεῦθεν δ’ ἐν Νησίῳ, Καλάμαις, Κορώνῃ καὶ ἀλλαχοῦ ἀενάως ἤριζον οἱ ἡμέτεροι στρατιῶται πρὸς τοὺς Γάλλους καὶ ὁσημέραι ἐξήπτετο τὸ μῖσος μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῶν φιλελλήνων ἐκείνων. Ἐπειδὴ δὲ οἱ ἡμέτεροι ἤθελον νὰ παραστῶσιν ἰσχυροὶ καὶ ἄρχοντες, κατὰ τὴν κάθοδον τοῦ βασιλέως, πανταχοῦ συνενοοῦντο ἵνα ὁμοφώνως ἐνεργῶσιν ὅ,τι πρὸς τοῦτο ἀπέβλεπε· συνενοεῖτο δ’ αὐτοῖς καὶ ὁ πολλῶν τοῖς Ἕλλησι κακῶν αἴτιος γενόμενος Ῥίκορδ. Ἐντεῦθεν δ’ ἐξηγοῦνται καὶ αἱ θερμαὶ ἐκεῖναι ἐνέργειαι τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Ῥίκορδ, τοῦ Τσώκρη, τῶν γερουσιαστῶν καὶ ἐν γένει τῶν ὀπαδῶν τοῦ καποδιστριακοῦ κόμματος. Ἐντεῦθεν ἐξηγεῖται, πρὸς τούτοις, καὶ τὸ ὁσημέραι αὐξανόμενον μῖσος τούτων πρός τε τοὺς Γάλλους καὶ τοὺς συνταγματικούς, ὅπερ