ὑπὸ ξένων συμβουλῶν, οἱ δὲ ἐπεδίωξαν τὴν ἐγκατάστασιν αὐτῶν ἐν τῇ ἀρχῇ. Δέν κατελύθη τυραννία τις· διότι οὐδόλως τοιαύτη ὑφίστατο· δὲν ἠνοίχθη μία Βαστίλλη ὥς ποτε, τῇ 14 Ἰουλίου ἐπὶ τῆς μεγάλης Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως, ἵνα ἐξέλθωσιν οἱ ἀδίκως κρατούμενοι ἐργάται τοῦ πνεύματος· ἠνοίχθησαν κοιναὶ φυλακαί, αἱ φυλακαὶ τοῦ Μεδρεσὲ καὶ ἐξῆλθον περιτρίμματα τῆς ἀγορᾶς.
Ὁ λαὸς ἔμεινεν ἀπαθής· διότι ἓν μόνον ἐζήτει: καλὴν διοίκησιν, δικαιοσύνην καὶ ἡσυχίαν, ἵνα δυνηθῇ ἀπροσκόπτως νὰ ἐπιτελέσῃ τὸ ἀναμορφωτικὸν αὐτοῦ ἔργον, ἵνα ἐπουλώσῃ τὰς πληγὰς τοῦ παρελθόντος, ἵνα καλλιεργήσῃ τὴν χέρσον γῆν καὶ μεταβάλλῃ εἰς πόλεις τὰ ἐρείπια, ἵνα πρῶτον διαπαιδαγωγηθῇ, ἵν’ ἀναπτυχθῇ πνευματικῶς καὶ εἶτα σκεφθῇ περὶ τοῦ καταλλήλου αὐτῷ πολιτεύματος.
Ἀλλὰ δυστυχῶς τὴν ἡσυχίαν ταύτην τοῦ λαοῦ ἐτάρασσον οἱ περὶ ἀρχῆς ἀγωνιζόμενοι· ἀλλ’ οὔτε οἱ μέν, οὔτε οἱ δὲ παρέσχον αὐτῷ διοίκησιν, δικαιοσύνην, εὐνομίαν· διὸ καὶ ὁ λαὸς ἀπηχθάνετο τοὺς μέν, περιεφρόνει τῶν δέ, καὶ ἐν σιωπῇ ἐπανήρχετο εἰς τὰ ἔργα αὐτοῦ. Μέχρι δὲ τῆς σήμερον ὡς μόνον ἐξαγόμενον τῆς ὑπερεξηκονταετοῦς ἐλευθέρας ζωῆς ἡμῶν ἔχομεν τὴν λαμπρὰν ἐργασίαν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅστις καὶ ὑπὸ τὸ ἀπόλυτον μοναρχικὸν σύστημα καὶ ὑπὸ τὰς συνταγματικὰς ἐλευθερίας, ἐξ ἴσου, καὶ μετὰ δραστηριότητος εἰργάσθη οὐδὲν παρ’ αὐτῶν ὠφεληθεὶς παντάπασιν.
Οὕτω λοιπὸν συνετελέσθη διὰ τοῦ κινήματος τῆς Γ′ Σεπτεμβρίου ἡ θέλησις τῆς Ἀγγικῆς πολιτικῆς ὑποθαλπομένης ὑπὸ τοῦ τρομεροῦ ἐκείνου μισοθωνικοῦ σὶρ Ἔδουαρδ Λάϋονς καὶ τῆς ἄλλης σπείρας τῶν ἀντιπολιτευομένων τήν τε Κυβέρνησιν καὶ τὸν βασιλέα. Ἐὰν ἔπραξαν ὀρθῶς ἢ οὗ, τοῦτο δύναται πᾶς τις ἐλεύθερος Ἕλλην νὰ κρίνῃ ἀσφαλῶς ἐκ τῶν ὑστέρων, ἐκ τῶν σημερινῶν τοῦ συνταγματικοῦ τῆς Ἑλλάδος πολιτεύματος ἀποτελεσμάτων.
Ἡμεῖς δὲν ἀρνούμεθα, ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ δοθῇ Σύνταγμα τοῖς Ἕλλησιν, ἄπαγε! ὁμολογοῦμεν μάλιστα ὅτι ἂν μὴ ὑπῆρχε σύνταγμα ἔπρεπε νὰ ἐπινοήσῃ αὐτὸ ἡ ἀνθρωπότης, ἐπὶ τῷ ὅρῳ ὅμως ὅτι ἅπαντες ἀνεξαιρέτως θὰ ἐσεβώμεθα καὶ θὰ ἐτηροῦμεν αὐτὸ κατά τε τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ διισχυριζόμεθα, ὡς εἴπομεν
