αὐτοῦ, καὶ κατακρίνουσι τὴν ἑλληνικὴν ἐκείνην δημοσιογραφίαν, ἥτις πληρέστατα μὲν ἐδικαιοῦτο νὰ ἐπιτίθεται κατὰ τῶν ξένων ἐν Ἑλλάδι πρωθυπουργῶν, οὐχὶ ὅμως καὶ πᾶσαν αὐτῶν πρᾶξιν ἀδίκως νὰ ἐπικρίνῃ. Ὁ Ἄγγλος πρεσβευτὴς Λάϊενς ἐποιήσατο, ἐπὶ τούτοις, νέα διαβήματα καὶ κατέστησε σφοδροτέραν τὴν ἐναντίον τοῦ Ρούδαρτ ἀντιπολίτευσιν αὐτοῦ, ἐκμεταλλευόμενος πάντα τὰ ζητήματα καὶ διαδίδων διὰ τῆς δημοσιογραφίας τοὺς λόγους, οὓς περὶ Ἑλλάδος ἐξεφώνει ὁ Πάλμερστον, ἐπιζητῶν σύνταγμα ὑπὲρ αὐτῆς. Καὶ ὅμως ἐπὶ Ἄρμανσβεργ ὁ αὐτὸς Πάλμερστον ἐκήρυττε ἀνοήτους τοὺς ζητοῦντας σύνταγμα ὑπὲρ τοῦ ἀπαιδαγωγήτου ἔτι ἑλληνικοῦ λαοῦ! Ἀλλὰ πότε ἡ ἀγγλικὴ πολιτικὴ ὑπῆρξε συνεπής; πότε εὐσυνείδητος; Ἡ ἀπάτη καὶ τὸ ψεῦδος ἀποτελοῦσιν αὐτήν.
Ἀλλ’ ἐὰν ὅμως τοσοῦτον κατ’ αὐτοῦ κατεφέροντο οἱ ἀντιπολιτευόμενοι, οἵτινες ἐπὶ τέλους ἐπέτυχον τὴν πτῶσιν αὐτοῦ μετὰ δεκαήμηνον πρωθυπουργίαν, τὸ ὄνομα ὅμως τοῦ Ρούδαρτ καὶ τοῦ ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν γραμματέως Πολυζωΐδου συνεδέθη πρὸς τὴν ἵδρυσιν τοῦ Πανεπιστημίου, οὐχὶ διότι αὐτοὶ ἔσχον τὴν πρωτοβουλίαν, ἀλλὰ διότι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν αὐτῶν ἐξετελέσθησαν τὰ προαποφασισμένα. Τὸ ἐκδοθὲν τὴν 3ην Ἀπριλίου 1833 διάταγμα περὶ τῆς ἁρμοδιότητος τῆς ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίας Ἐκπαιδεύσεως γραμματείας, πρὸς ταύτην ἀνέθετο τὴν περὶ συστάσεως ὑψηλοτέρων ἐκπαιδευτικῶν καταστημάτων, ἑνὸς Πανεπιστημίου καὶ μιᾶς Ἀκαδημίας μέριμναν, ὁ δ’ ἐκ τῶν ἀντιβασιλέων Γεώργιος Λουδοβῖκος Μάουρερ σπουδαίαν ἐποιήσατο ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἐργασίαν καὶ ἤθελε προβῆ, κατὰ τὸ φθινόπωρον τοῦ 1834, εἰς τὴν σύστασιν αὐτῶν, ἐὰν δὲν ἀνεκαλεῖτο ὀλίγους μῆνας πρότερον. Εἶτα, ὀλίγον τι πρὸ τῆς παύσεως τοῦ Ἄρμανσβεργ, τῇ 31ῃ Δεκεμβρίου 1836, ἐξεδόθη, κατὰ τὴν ἀπουσίαν τοῦ βασιλέως, διάταγμα περὶ συστάσεως τοῦ Πανεπιστημίου, ὅπερ ἐπηκολούθησαν τὰ διατάγματα τῆς 14ης καὶ 22ας Ἀπριλίου 1837 περὶ προσωρινοῦ κανονισμοῦ τοῦ συστηθησομένου Πανεπιστημίου, περὶ συστάσεως τοῦ Πανεπιστημίου Ὄθωνος, ἀποκληθέντος οὕτω, τῇ ἐπιθυμίᾳ πάντων, ὡς ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἱδρυτοῦ βασιλέως καὶ προσεκαλοῦντο οἱ διορισθέντες καθηγηταὶ αὐτοῦ: Γ. Γεννάδιος, Λ. Ρὸς καὶ Ἑρ. Οὐλερῖχος, ἵνα
