σώματα, εἰς δὲ τὰ γενικὰ τοῦ στρατοπέδου θέλει συσκέπτεται μόνον μὲ τὸν Καραϊσκάκην.
Ἀφ’ οὗ ἔγεινε δεκτὸν τὸ ζήτημα, ὁ Καραϊσκάκης ἐπρόβαλεν εἰς τοὺς Σουλιώτας νὰ κάμωσιν ἀμέσως τὴν ἐκλογὴν τοῦ ἀρχηγοῦ των· καὶ συνῆλθον ἐπὶ τούτῳ εἰς ἰδιαίτερον μέρος· ἀλλ’ ἀφοῦ ἱκανὴν ὥραν συνεσκέφθησαν καὶ δὲν ἐδυνήθησαν ν’ ἀποφασίσωσι τίποτε, ἀποστέλλουν δύο ἐξ αὐτῶν πρὸς τὸν Καραϊσκάκην, ὅστις ἐπρόσμενε τὴν ἀπόκρισιν, διὰ τὴν ὁποίαν καὶ μόνην ἀνέβαλε καὶ τὴν ἐδικήν του ἀναχώρησιν καὶ τὸ κίνημα τῶν διορισθέντων διὰ τὴν καταδρομὴν τοῦ Στεφανίκου· τοῦ ἀναγγέλλουν δὲ ὅτι ἡ ἐκλογὴ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γένῃ τὴν στιγμὴν ταύτην, καθ’ ἣν ἑτοιμάζονται διὰ ν’ ἀναχωρήσωσιν· ὅταν ὅμως φθάσωσιν εἰς μέρος ἥσυχον, ὅπου θέλουν σταθῇ μερικὰς ἡμέρας, τότε θέλουν κάμει τὴν ἐκλογήν. Ὁ Καραϊσκάκης ἠγανάκτησε μεγάλως δι’ αὐτὴν τὴν ἀπόκρισιν, νομίζων ὅτι ἡ ἀναβολὴ γίνεται διὰ νέα σκάνδαλα, καὶ ἀμέσως ἐσηκώθη καὶ ἀνεχώρησε, διατάξας τοὺς περὶ αὐτὸν νὰ τὸν ἀκολουθήσωσιν· εἶπε δὲ καὶ μὲ θυμὸν πρὸς τοὺς πλησίον του, ὅτι ἡ μάχαιρα θέλει διαλύσει τὰς ἀπαιτήσεις τῶν Σουλιωτῶν.
Μὲ ὅλους τοὺς περὶ αὐτὸν ἀξιωματικοὺς μετέβη εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Λάμπρου Βέϊκου, ὁ ὁποῖος ἐνομίζετο ὁ αἴτιος τούτων τῶν ταραχῶν καὶ εἰς τοῦ ὁποίου ἦσαν συναγμένοι ὅλοι οἱ Σουλιῶται ἀξιωματικοί, καὶ καθὼς ἦτον κυριευμένος ἀπὸ τὸν θυμόν, ἄρχισε νὰ ὀνειδίζῃ τοὺς Σουλιώτας ὀνομάζων παράλογα καὶ ἀντιπατριωτικὰ τὰ κινήματά των· «Ἐὰν (εἶπε) δὲν εἴχετε σκοπόν, ἢ δὲν ἠμπορούσατε νὰ κάμετε τὴν ἐκλογὴν τοῦ ἀρχηγοῦ σας, διατὶ νὰ τὴν προβάλετε μὲ τόσην ἐπιμονήν, ἡ ὁποία (ἂν ἤθελον ἐπιμείνει καὶ οἱ Στερεοελλαδῖται ἀξιωματικοὶ) ἤθελεν ἀποβῆ ὀλεθριωτάτη εἰς ὅλην τὴν Στερεὰν Ἑλλάδα καὶ εἰς σᾶς τοὺς ἰδίους ἀκόμη; Ἀφ’ οὗ δὲ ἐκάμετε τὸ πρόβλημα καὶ ἔγεινε δεκτόν, διατὶ δὲν τὸ ἐκτελεῖτε ἀμέσως, ἀλλὰ τὸ ἀναβάλετε; Ἐκ τούτου δὲν δύναταί τις νὰ συμπεράνῃ ἄλλο, εἰμὴ ὅτι δὲν ἐκινήθητε διὰ νὰ ἐπιτύχητε τὴν ἀρχηγίαν, ἀλλὰ διὰ νὰ φέρετε σκάνδαλον εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ νὰ ματαιώσετε τὴν ἐκστρατείαν». Οἱ Σουλιῶται χωρὶς νὰ ζητήσωσι νὰ δικαιολογηθῶσι διὰ τὸ παρὸν φέρσιμόν των, ἐτράπησαν εἰς παράπονα καὶ εἰς διηγήσεις ἐκδουλεύσεων, θανάτων καὶ ζημιῶν, τὰ ὁποῖα ἔπαθον πολεμοῦντες ὑπὲρ τόπου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον οἱ μὲν περὶ τὸν Καραϊσκάκην ἔμελλον ν’ ἀπολαύσωσιν ἀμέσως ὠφέλειαν, αὐτοὶ δὲ μικρὰς ἐλπίδας ἔπρεπε νὰ ἔχωσιν. Ὁ Καραϊσκάκης ἀφ’ οὗ εἶδε διαφορὰν εἰς τὸν τρόπον τῶν Σουλιωτῶν καὶ ὅτι δὲν ὑπῆρχε τὸ πρὸ ὀλίγου ἀγέρωχον, τοὺς παρεκίνησε ν’ ἀφήσωσι κατὰ μέρος ὅλα τὰ διατρέξαντα καὶ ν’ ἀκολουθήσωσιν ὡς ἀδελφοὶ εἰς τὴν ἐκστρατείαν καὶ ὅτι εἰς τὸ τέλος τοῦ ἀγῶνος κἀνεὶς δὲν θέλει