Σελίδα:Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη.djvu/60

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
58
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

μηνὸς διώρισε τὸν Γιαννάκην Σουλτάνην νὰ ὑπάγῃ μὲ πεντήκοντα στρατιώτας νὰ κάμῃ ἐνέδραν εἰς τοὺς ἀμπελῶνας τῆς Δομπραίνας, ὅπου ἐσυνείθιζον νὰ πηγαίνωσι συχνὰ οἱ ἐχθροὶ διὰ σταφύλια καὶ διὰ βοσκὴν τῶν ἵππων των, καὶ ἐὰν μὲν παρουσιασθῶσιν ὀλίγοι ἐχθροί, νὰ τοὺς κτυπήσῃ προσπαθῶν νὰ τοὺς ἐμποδίσῃ τὴν ἐπιστροφήν, διὰ νὰ δώσῃ αἰτίαν νὰ τρέξωσιν εἰς βοήθειάν των οἱ λοιποὶ Τοῦρκοι ἀπὸ τὴν Δομπραίναν· ἐὰν δὲ ἦναι πολλοὶ καὶ ἱππεῖς, νὰ προσποιηθῇ φυγὴν πρὸς τὸ μέρος τῆς θαλάσσης καὶ νὰ ἀναβῇ εἰς τὸν πλησίον λόφον, ὅπου ὁ τόπος εἶναι ἄβατος εἰς τὸ ἱππικόν. Ὅποιον δὲ ἀπὸ τὰ δύο ταῦτα ἤθελε συμβῇ, τὸ Ἑλληνικὸν ἱππικόν, τὸ ὁποῖον ἔμελλε νὰ εἶναι ἕτοιμον, ἅμα ἤθελεν ἀκούσει τοὺς πρώτους πυροβολισμούς, ἔπρεπε νὰ ἐξέλθῃ καὶ νὰ προσπαθήσῃ ν’ ἀποκόψη τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐχθρῶν. Συγχρόνως ἔμελλε καὶ ὁ Δῆμος Τζέλιος νὰ τοποθετηθῇ εἰς τὴν ἐπάνωθεν τῆς Δομπραίνας θέσιν, ὥστε ὁπόταν ἤθελεν ἰδεῖ ἐξερχομένους πολλοὺς ἐχθροὺς ἀπὸ τὸ χωρίον, νὰ ἐφορμήσῃ εἰς αὐτό.

Δύο ὥρας πρὸ τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου ἐκίνησεν ὁ Γιαννάκης Σουλτάνης ἀπὸ τὸ Κακόσι καὶ μετὰ τρεῖς ὥρας συναπαντᾶται μὲ ἓν σῶμα πολεμίων, συγκείμενον ἀπὸ τριάκοντα περίπου ἱππεῖς, καὶ ἀμέσως πυροβολεῖ κατ’ αὐτῶν. Οὗτοι ὀπισθοδρομήσαντες περισσότερον βολῆς τουφεκίου, ἐστάθησαν· οἱ δὲ Ἕλληνες ἐπροσποιήθησαν φυγήν. Ἀλλ’ οἱ Τοῦρκοι εἴτε ὑποπτεύσαντες, εἴτε κατὰ τύχην, δὲν ἠκολούθουν κατόπι καὶ ἑπομένως δὲν ἀπεμακρύνοντο πολλὰ ἀπὸ τὸ χωρίον. Τὸ Ἑλληνικὸν ἱππικὸν ἀφ’ οὗ ματαίως ἐπρόσμενεν ἱκανὴν ὥραν διὰ ν’ ἀπομακρυνθῶσιν οἱ ἐχθροί, τελευταῖον ὥρμησεν ὁμοῦ μὲ τὸν Καραϊσκάκην κατ’ αὐτῶν· ἀκολουθεῖτο δὲ καὶ ἀπὸ τετρακοσίους περίπου πεζούς. Οἱ Τοῦρκοι μὴ ὄντες ἱκανοὶ ν’ ἀντιπαραταχθῶσιν ἐπιστρέφουσιν ἀμέσως εἰς Δομπραίναν καὶ συσσωματωθέντες μὲ τοὺς ἐκεῖθεν ἐξελθόντας πεζοὺς καὶ ἱππεῖς, ἐτοποθετήθησαν πλησίον τοῦ κάτω πύργου καὶ ἀντέκρουον τοὺς Ἕλληνας. Ὁ Καραϊσκάκης ἰδὼν ὅτι ἀκροβολιζόμενος κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον μὲ τοὺς Τούρκους δὲν τοὺς ἔβλαπτε τίποτε καὶ ἐπιθυμῶν νὰ τοὺς ἀποσπάσῃ τρόπον τινὰ ἀπὸ τὰς οἰκίας καὶ νὰ τοὺς ἀπομακρύνῃ πρὸς τὴν πεδιάδα, ἔκαμε σημεῖον εἰς τοὺς Ἕλληνας νὰ προσποιηθῶσι φυγήν· ἀλλ’ αὐτοὶ ἐκλαβόντες ὡς ἀληθῆ τὴν φυγήν, ἀντὶ νὰ ὀπισθοδρομήσωσι κατ’ ὀλίγον καὶ μὲ τάξιν, ἔφευγον βιαίως πρὸς τὸ στρατόπεδον· ὠφελούμενοι ἀπὸ τὴν ἀταξίαν ταύτην οἱ ἱππεῖς τῶν ἐχθρῶν, τρέχουσι κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἱππικοῦ, καταφθάνουσι καὶ περικυκλόνουσι τὸν Γιαννάκην Σουλτάνην, ὁ ὁποῖος ἐπιστρέψας ἀπὸ τὴν ἐνέδραν εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ μὴ θέλων νὰ μένῃ ἀργός, ἐνῷ ἐγένετο μάχη, εἶχε λάβει ἕνα ἀπὸ τοὺς τυχόντας ἵππους τοῦ Καραϊσκάκη μὴ ὄντα οὔτε ἱκανόν, οὔτε συνειθισμένον εἰς πόλε-