περισσότεροι τακτικοί· ἀπὸ δὲ τοὺς ἐχθρούς, ὡς ἐλέγετο μετὰ ταῦτα ἀπὸ Ἀλβανούς, ἐφονεύθησαν ὑπὲρ τοὺς πεντακοσίους, ἐπληγώθησαν δὲ πολὺ περισσότεροι, ἐκ τῶν ὁποίων ὀλίγοι διέφυγον τὸν θάνατον μὴ ἔχοντες, ἐν καιρῷ θέρους μάλιστα, τὴν ἀνήκουσαν περιποίησιν.
Μετὰ τὴν μάχην ταύτην ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Δερβενοχωρίτας, Αἰγινήτας καὶ Σαλαμινίους, καθὼς καὶ ἀπὸ τοὺς Στερεοελλαδίτας, ὅσοι δὲν ἐπαγγέλλοντο τὸν στρατιώτην, ἀλλ’ ἦλθον διὰ νὰ λάβωσι μέρος εἰς ταύτην τὴν μάχην. Τὸ δὲ τακτικὸν χωρὶς τὴν γνώμην καὶ συγκατάθεσιν τοῦ Καραϊσκάκη μετεβιβάσθη ἀπὸ τὸν Φαβιέρον εἰς Ἀμπελάκι, χωρίον τῆς Σαλαμῖνος, ἐπὶ λόγῳ τοῦ νὰ ἀναλάβῃ εἰς μερικὰς ἡμέρας ἀπὸ τοὺς κόπους τῆς ἐκστρατείας. Ὁ Καραϊσκάκης ἐδυσαρεστήθη καθ’ ὑπερβολὴν καὶ δὲν εἶχε πλέον διόλου συστολὴν εἰς τὴν φύσει ἀχαλίνωτον γλῶσσάν του· δὲν ἔμεινεν, ὅμως οὔτε ὁ Φαβιέρος ἀδιάφορος εἰς τὰ κατ’ αὐτοῦ λεγόμενα· ἐλπίζων μάλιστα νὰ ὠφεληθῇ ἀπὸ τὴν ἀποτυχίαν ταύτην, τὴν ὁποίαν αὐτὸς ἀπέδιδεν εἰς τὸν Καραϊσκάκην, καὶ ὑποθαλπόμενος ἀπὸ τοὺς ἐν Ναυπλίῳ ἐχθροὺς τοῦ Καραϊσκάκη, ἀνέφερεν εἰς τὴν Κυβέρνησιν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὁδηγηθῇ καλῶς τακτικὸν στράτευμα ἀπὸ ἄνθρωπον ἀνίδεον διόλου τῆς τακτικῆς. Ἐπεθύμει καὶ ἤλπιζε νὰ κατασταθῇ γενικὸς ἀρχηγὸς τῆς ἐκστρατείας ταύτης, ἢ ἂν τοῦτο δὲν ἐκατορθώνετο, τοὐλάχιστον νὰ ἐπιτύχῃ ὥστε τὸ τακτικὸν νὰ μὴν ὑπόκειται διόλου εἰς τὸν Καραϊσκάκην.
Ἡ Διοίκησις, γνωρίζουσα ἀφ’ ἑνὸς μέρους πόσον ἀναγκαῖος ἦτον ὁ Καραϊσκάκης εἰς τὴν ἐκστρατείαν ταύτην διὰ τὰ προσωπικά του προτερήματα καὶ διὰ τὴν ὁποίαν ἔχαιρεν ὑπόληψιν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον, μὴ θέλουσα δὲ ἀφ’ ἑτέρου νὰ δυσαρεστήσῃ καὶ τὸν Φαβιέρον, τὸν ὁποῖον ὁμοίως ἐνόμιζεν ὠφέλιμον διὰ τὰ πράγματα τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος, ἐπροσπάθησε νὰ συμβιβάσῃ τὴν μεταξύ των διαφοράν· καὶ διὰ νὰ οἰκονομήσῃ τὴν αἴτησιν τοῦ Φαβιέρου, χωρὶς νὰ πειράξῃ τὴν φιλοτιμίαν τοῦ Καραϊσκάκη, ἔγραψε πρὸς τὸν δεύτερον νὰ συμβουλεύεται τὸν Φαβιέρον εἰς τὰ πολεμικά του σχέδια, ὡς ἄνθρωπον ἔμπειρον εἰς τὰ πολεμικὰ καὶ φίλον τῆς πατρίδος. Ἀλλὰ τόσον τοῦτο τὸ μέσον καθὼς καὶ ὅσα ἄλλα μετεχειρίσθησαν ἄλλοι πρὸς συμβιβασμὸν ἀπέβησαν μάταια. Ὁ Καραϊσκάκης ἐπιμένων διέταξε τὸν Φαβιέρον νὰ μεταφέρῃ τὸ τακτικὸν εἰς τὸ στρατόπεδον τῆς Ἐλευσῖνος, ὅπου ἦτον ὑποψία νὰ γένῃ κίνημα παρὰ τῶν ἐχθρῶν· ὁ Φαβιέρος ὅμως δὲν ὑπήκουσεν, ἐπρόβαλε δὲ ὡς δικαιολόγημα ὅτι οἱ τακτικοὶ συναναστρεφόμενοι μετὰ τῶν ἀτάκτων διαφθείρουσι τὰ ἤθη των. Τοῦτο παρώξυνε μεγάλως τὸν Καραϊσκάκη, ὥστε δὲν ἄφινε νὰ τοῦ διαφύγῃ κἀμμία περίστασις, εἰς τὴν ὁποίαν ἠδύνατο νὰ κατακρίνῃ καὶ νὰ ὑβρίσῃ σκληρῶς τὸν Φαβιέρον.
