Ἀπὸ σᾶς ἡ τύχη ὅλης τῆς Ἑλλάδος ἐξαρτᾶται·
Τὸ ταλαίπωρόν της σκάφος εἰς ὠκεανὸν πλανᾶται.
Μὲ τὴν ματαιότητά σας καὶ τὰ ἄγριά σας μίση
Θέλετε σεῖς ἑκουσίως κατὰ βράχων τὸ ὠθήσει,
Ἢ λαμβάνοντες ὡς ἄστρον πόλου τὴν δικαιοσύνην,
Θέλετε τὸ προσορμίσει εἰς εὐλίμενον γαλήνην;
Ὤ! ἒαν ἀντὶ σωτήρων γίνετε αἰσχροὶ προδόται,
Ἢ ἀρὰ τοῦ ἔθνους ὅλου εἰς τὰς κεφαλάς σας τότε
Κεραυνὸς βαρὺς θὰ πέσῃ, καὶ ἀδέκαστος, ταχεῖα,
Θέλει τὰ ὀνόματά σας στιγματίσ’ ἡ ἱστορία!
Εἶναι κρίσιμος ἡ ὥρα ἡ παροῦσα τῆς Πατρίδος.
Μεταξὺ γαλήνης ἤδη ἵσταται καὶ καταιγίδος,
Καὶ σμικρὰ ῥοπὴ τὰ πάντα δύναται νὰ καταστρέψῃ,
Ἂν ἡ φρόνησις τὰ πάντα δὲν σταθμίσῃ καὶ προβλέψῃ.
Καὶ ὑπομονὴ ἂν ἦτο περὶ τοῦ παρόντος μόνον,
Ἀλλ’ ἐνταῦθα περὶ τύχης πρόκειται πολλῶν αἰώνων,
Καὶ ὑμεῖς τὴν ἐντολήν σας τὴν μεγάλην λησμονοῦντες,
Κάθησθε περὶ ἰδίων συμφερόντων φωνασκοῦντες;
Συμβουλὰς ἐγὼ τοιαύτας δὲν ἠθέλησα νὰ δώσω,
Ἐπειδὴ πρὸς φωνασκοῦντας τ’ ἤλπιζα νὰ κατορθώσω;
Πλὴν εὐτύχησα κομψόν τι ἄλλο νὰ ἐπινοήσω,
Καὶ σπουδαρχιδῶν μὲ τοῦτο στόματα πολλῶν νὰ κλείσω.
Παρὰ τοῦ Μορφέως πρώην εἶχα κλέψει τοῦ φιλτάτου
Μήκωνας τῶν προκαλούντων ὕπνον ὅμοιον θανάτου.
Ἀφοῦ εἶδα λοιπὸν ὅτι μερικοὶ τῶν αὐτοχθόνων
