Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—135—
Ἀγνοεῖς τοὺς δυστυχοῦντας
Πῶς κ’ ὁ θάνατος προδίδει;
Τροπαιοῦχος ἐὰν ἤσουν
Ἴσως ἤθελες τὸν ἴδει,
Ὅταν δὲν εἶχες χρείαν ἀπ’ αὐτόν.
Πλὴν καὶ τότ’ ὡς τοῦ Θηβαίου
Ἥρωος τῆς Μαντινείας,
Ἡ νικήτρια ψυχή σου
Φρίσσουσα ἐκ θυμηδίας
Θὰ ἔφευγε τὸ ἕρκος τὸ θνητόν.
Εἰς τῆς ἐξευτελισμένης
Βασιλείας τὴν πορφύραν
Σὺ ἐνῷ τὴν ἀποῤῥίπτεις
Ῥίπτεις δόξαν, καὶ τὴν μοῖραν
Τῶν θρόνων τὴν ἐχθράν ἐξιλεοῖς.
Ἂν τὸ εὐγενές σου βλέμμα
Πλανωμένου συναντήσῃ
Λάτρις τῆς Ἐλευθερίας,
Μεταξὺ θὰ τὸν πτοήσῃ
Τυράννων τόσων ἄνευ θρόνου εἷς!
Ἕλληνας ὡς στρατιώτας
Ἤσουν ἄξιος νὰ ἔχῃς
Κάρολε· εἰς τοῦ θριάμβου
Τώρα ἔμελλες νὰ τρέχῃς
Τὸ ἅρμα, τὰς καλὰς δάφνας τρυγῶν.
