ὑποστηρικτῶν, ἐδημοσίευσαν ἄρθρον ἱκανὸν νὰ παραπλανήσῃ μόνον τοὺς ὁλοτελῶς ἀγνοοῦντας τὰ πράγματα καὶ τολμῶν ἔτι νὰ διαβάλῃ τὸ ἁγνὸν πρόσωπον τῆς Α. Θ. Παναγιότητος Ἀνθίμου τοῦ Ζʹ. Τὸ ἄρθρον τοῦτο τῶν «Καιρῶν» ἦλθε καὶ εἰς Λιβόρνον, ὁ δ’ ἐκεῖ μεγαλέμπορος κ. Ἰωάννης Τουλουμάρης Καλύμνιος, δικαίως ἀγανακτήσας διὰ τὰς ἐν αὐτῷ ἐμπεριεχομένας διαστρεβλώσεις τῆς ἀληθείας καὶ διαβολὰς κατὰ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, παρεκάλεσεν ὁμογενῆ τινα, ὅπως δημοσιεύσῃ ἐν τῷ «Ἐμπορικῷ Ταχυδρόμῳ τοῦ Λιβόρνου» ἀναίρεσιν τοῦ ἄρθρου τῶν «Καιρῶν», ὁ δὲ κύριος οὗτος ἠρκέσθη εἰς τὸ νὰ δημοσιεύσῃ ἐν τῷ ρηθέντι φύλλῳ ἁπλῆν μετάφρασιν, ἀκουσίως δεινώσας οὕτω τὰ πράγματα διὰ τῆς ἐν Ἰταλίᾳ διαδόσεως τῶν ψευδῶν ἀντὶ νὰ βελτιώσῃ αὐτὰ δι’ ἀναιρέσεως. Τὴν ἀναίρεσιν δὲ ταύτην ἀνελάβομεν ὁ μὲν κ. Ἱερώνυμος Δε-Φερράρης, δικηγόρος καὶ πρόξενος τῆς Περσίας καὶ τοῦ Μαυροβουνίου ἐν Γενούῃ, ἐν τῇ ἐκεῖ ἀρίστη ἐφημερίδι «Κάφφαρο» ὑπὸ ἡμερομηνίαν Σεπτεμβρίου 1895, ἐγὼ δὲ ἐν τῇ «Κωνσταντινουπόλει» κατὰ τὸν Νοέμβριον τοῦ αὐτοῦ ἔτους, δημοσιεύσας ἄρθρον ὑπὸ τὸν τίτλον «ἡ Α. Θ. Παναγιότης Ἄνθιμος ὁ Ζʹ ἐν τῷ ἰταλικῷ τύπῳ», ἐν τῷ ὁποίῳ ἐπέστησα τὴν προσοχὴν ἐπὶ τοῦ ὅτι εὐγενὴς ὀπαδὸς τοῦ Πάπα Ρώμης κρίνει ὀρθότατα περὶ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀνθίμου τοῦ Ζʹ καὶ ὑπερασπίζει Αὐτόν, ἐν ᾧ Ἕλληνες ὀρθόδοξοι, ἀνάξιοι τῶν δύο τίτλων τούτων, τολμῶσι νὰ διαβάλλωσιν Αὐτόν, προσάπτοντες Αὐτῷ αἰσθήματα, ὑφ’ ὧν λυμαίνονται οἱ ἴδιοι, καὶ πράξεις, ἃς διαπράττουσιν οἱ αὐτοί, ἤδη δὲ ὁ Ἰσοκράτης περὶ τοιούτων λέγει. «Πάντων ἡγοῦμαι πονηροτάτους εἶναι καὶ μεγίστης ζημίας ἀξίους, οἵτινες οἷς αὐτοὶ τυγχάνουσιν ὄντες ἔνοχοι, ταῦτα τῶν ἄλλων τολμῶσι κατηγορεῖν».
Ἀλλὰ «θαρσεῖν χρή»! Πλὴν τῆς μεμονωμένης νεφέλης ταύτης, ἤδη προσπαθούσης νὰ κρυβῇ παντελῶς, βλέπω αἴ-
