λιμαρμάρου θρόνου τὸ πνευματικὸν ποίμνιον Αὑτῆς διὰ τὰ πρὸς Αὐτὴν δηλωθέντα αἰσθήματα, συνιστῶσα ἀγάπην, εἰρήνην, ὁμόνοιαν καὶ ὑπισχνουμένη, ὅτι θὰ φροντίσῃ ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ μακρόθεν ἐν τῇ βασιλευούσῃ.
Εἶτα ἐκ μέρους τῆς κοινότητος ἀπὸ τοῦ ἀριστεροῦ χοροῦ προσηγόρευσε τὴν Α. Θ. Παναγιότητα ὁ δεύτερος δημογέρων κ. Κλεάνθης Ζερβός, ὅν διεδέχθη πάλιν ἐκ τοῦ ἄμβωνος ὁ σχολάρχης κ. Νικόλαος Καλαβρός. Προοιμιασάμενος διὰ τῆς εὐαγγελικῆς ρήσεως «οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ», ὁ ἀγορεύων διὰ βραχέων ἐποιήσατο λόγον περὶ τῶν δοκιμασιῶν καὶ θλίψεων, ἃς καρτερικώτατα ὑπέστη ἡ Α. Θ. Παναγιότης καὶ αἵτινες οὐδόλως ἐκώλυσαν Αὐτὴν νὰ ἀσχολῆται περὶ τὴν μελέτην τῶν ἱερῶν γραφῶν διὰ νὰ μεταδίδῃ τὰ πορίσματα τῶν μελετῶν τούτων εἰς ἅπαντας τοὺς χριστιανοὺς διὰ τῆς δημοσιεύσεως αὐτῶν, ἐξέθηκεν εἶτα τὰς ἐλπίδας, αἵτινες εἶχον γεννηθῇ εἰς τὴν τέως ἐπαρχίαν Αὐτῆς διὰ τὸ ἀκαταπόνητον Αὐτῆς περὶ τὸ διδάσκειν σχεδὸν καθ’ ἡμέραν ἐπὶ ἐκκλησίας, τὴν σύνεσιν καὶ τὸ θαρραλέον Αὐτῆς πρὸς ὑποστήριξιν καὶ βελτίωσιν τῶν κοινοτικῶν πραγμάτων καὶ ἰδίᾳ τῶν σχολείων, τὴν λύπην, ἣν αἰσθάνονται ἐν μέρει, διότι στεροῦνται ἱεράρχου, παρ’ οὗ τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα ἤλπισαν, καὶ τὴν χαρὰν πάλιν, διότι αἱ ἀρεταὶ τοῦ τέως Μητροπολίτου αὐτῶν, τυχοῦσαι τῆς δεούσης ἐκτιμήσεως παρά τε τῆς Α. Α. Μεγαλειότητος τοῦ Σουλτάνου, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν λογάδων τοῦ Γένους, ἀνήγαγον Αὐτὸν εἰς τὸ ὕψιστον ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ ἀξίωμα, ἀφ’ οὗ ἡ δρᾶσις Αὐτοῦ θὰ εἶνε εὐεργετικὴ δι’ ἅπαντα τὸν χριστιανισμόν, ἐν τέλει δὲ ηὐχήθη ὁ ἀγορεύων νὰ μὴ λησμονήσῃ ἡ Α. Θ. Παναγιότης τῆς τέως ἐπαρχίας Αὐτῆς, ἥτις τόσον μόνον ὀλίγον χρόνον εἶχε τὸ εὐτύχημα νὰ ἀπολαύσῃ Αὐτῆς καὶ ἐν ᾗ τοσαῦτα ἴχνη εὐεργετικὰ τῆς διαβάσεως Αὐτῆς κατέλιπεν ἡ βραχεῖα
