θόνει νὰ παίζῃ πρόσωπον, ὅπερ δὲν τῷ ἀνήκει, διάφορον τοῦ πραγματικοῦ.
Καὶ τὸ περίεργον, ὅτι εἰς τὴν τρελλὴν αὐτὴν πανήγυριν παίζει τὸν σπουδαιότερον ῥόλον καὶ τὸ ὡραῖον φύλον, λησμονοῦν ὅτι διὰ τοῦ χρόνου ξεφυλλιζόμενον μεταβάλλεται εἰς ἄσχημον, καὶ ὅτι ἕκαστον ἔτος παρερχόμενον προστίθησι καὶ μίαν ῥυτίδα εἰς τὰ ῥόδα τοῦ προσώπου των, ἀφαιρεῖ δὲ καὶ ἕνα ὀδόντα ἢ ἕνα βόστρυχον ἐκ τῆς ὡραίας κόμης των ἢ καὶ, ἔστω, ἐκ τῆς ὡραίας καὶ φιλοκάλου… φενάκης των.
Καὶ χαίρουσιν ἐν τούτοις αἱ γυναῖκες διότι ὁ ῥέων χρόνος μαραίνει τὰ ἄνθη τῆς ἀνοίξεως ἀπὸ τῆς μορφῆς των καὶ φορτόνει ἐπὶ τῆς ῥάχεως των τὰς χιόνας, τοὺς πάγους καὶ τοὺς ῥευματισμοὺς τοῦ χειμῶνος.
Ἀλλά, συγγνώμην, ὡραῖαι μου ἀναγνώστριαι, ἐλησμόνησα ὅτι ὁ χρόνος ἐπενεργεῖ ἀντιθέτως ἐπὶ τοῦ ὑμετέρου λεπτοφυοῡς διοργανισμοῦ, καθιστῶν ὑμᾶς ἀπὸ ἔτους εἰς ἔτος δροσερωτέρας καὶ νεαρωτέρας, καὶ ὅτι πρὸ πολλοῦ τὸ γῆρας, τὸ ἔμπλεων ῥυτίδων καὶ σιέλων καὶ νύστας καὶ νερουλιάσματος, κατηργήθη διὰ τὰς γυναῖκας, ἢ τοὐλάχιστον κατηργήθη ἀπὸ τὸ μυροβόλον λεξιλόγιόν σας. Καὶ ὅτι γῆρας δι’ ὑμᾶς, ᾀειθαλεῖς μου ἀναγνώστριαι, δὲν ὑφίσταται, ἐπικαλοῦμαι μάρτυρας ἀξιοπίστους πάσας τῆς ὑφηλίου τὰς… γυναῖκας!
Ἐν τούτοις ὀφείλω νὰ ἀποκαλύψω ὁπωσδήποτε τὸν ἀληθῆ Καζαμίαν τοῦ 1886. Καὶ ἰδοὺ ἄρχομαι ἀπὸ τῶν σημείων ἐκείνων τοῦ χρόνου, εἰς ἃ σταματᾷ ἀναπαυομένη, ὡς εἰς σταθμόν, ἡ ἱστορία τῆς νεωτέρας ἑλληνικῆς κοινωνίας.
