Πλάτων ἐλέγετο αὐτός· ὀνειροπόλος νέος,
Ἰδανικὸς καὶ ποιητής, ὡς Πλάτων ὁ ἀρχαῖος.
Κι’ ἐκείνη.... ἴσως ἀγνοεῖ ἀκόμη τὤνομά της.
Τὴν εἶδε μόνον κἄποτε, ῥεμβάζων διαβάτης,
Καὶ τῆς καρδίας του σεισμὸς ἐκλόνισε τὰ βάθη·
Ἔνθους ὁ Πλάτων ἔκτοτε ἠγάπησεν — ἐχάθη.
Ἦτο ὡραία· ἄγγελος· ἀρχαία Καρυᾶτις.
Ὑψοῦτο ὡς κυπάρισσος τἁβρὸν ἀνάστημά της·
Ἐπὶ τῶν ὤμων ἔπιπτον χρυσοῖ οἱ βόστρυχοί της,
Κ’ οἱ ὀφθαλμοί της..—πρὸ παντὸς αὐτοὶ οἱ ὀφθαλμοί της!—
Ποτὲ δὲν εἶδον ὀφθαλμοὶ καθὼς ἐκείνης ἄλλοι,
Ἀκτινοβόλοι, γαλανοί, ὑγροί, γλαροί, μεγάλοι!
Πῶς τὴν ἠγάπησεν! Οὐδεὶς καθὼς αὐτὸς ᾐσθάνθη
Τὰ θέλγητρα τοῦ ἔρωτος — τοὺς ὄφεις καὶ τὰ ἄνθη. —
Βωμὸς σεπτὸς ἐγένετο ὁ οἶκός της, Παγόδα,
Ὅπου ἀνήρτα ὡς Ἰνδὸς προσκυνητής της ῥόδα,
Τὰ πάντα ἕνεκα αὐτῆς ἐμίσησεν, ἐμίσει
Καὶ μόνη πρὸς τὸ μῖσός του ἦν ἡ ἀγάπη ἴση.
