Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σελίδα:Εστία Αριθμός 520.djvu/16

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
850
ΕΣΤΙΑ


κατὰ 76 ἑκατομμύρια καὶ ἥμισυ, ὧν 63 ἑκατομμύρια ἀναλογοῦσιν εἰς τὰ πρὸς κατοικίαν οἰκήματα. Δὲν ἐκτίσθησαν δέ μόνον πολυτελεῖς οἰκίαι· 57, 600 οἰκήματα ὧν τὸ ἐνοίκιον εἶναι ἀπὸ 500 μέχρις 999 δραχμῶν διατίθενται εἰς τοῦς ἐργατικοὺς καὶ τοὺς ἀπορωτέρους. Τὰ δέ οἰκήματα, ὧν τὸ ἐνοίκιον εἶναι ἀπὸ 3000 μέχρις 6000 δρ. ηὔξησαν κατὰ 2946, ἤτοι κατὰ 30 τρῖς, 100 κατ' ἀναλογίαν τῶν προϋπαρχόντων πλείονα κατ’ ἀναλογίαν εἶναι. τὰ οἰκήματα, ὧν τὸ ἐνοίκιον βαρύτερον, ἀπὸ 6000 μέχρις 20000 δραχμῶν.

Τῇ 15 Ἰανουαρίου 1884 ὑπήρχον οἰκήματα μὴ ἐνοικιασθέντα 16519, ἐκ μόνων τῶν ἐχόντων ἐτήσιον ἐνοίκιον ἀπὸ 500 μέχρι 5000 δρ. ὑπολογίζεται δέ ὅτι νῦν ὁ ἀριθμὸς. τῶν μὴ ἐνοικιασμένων εἶναι πολλῷ μείζων.

Τίνα θὰ ἦναι τὰ ἐπακόλουθα τῆς τοιαύτης καταστάσεως; Προδήλως ἐν πρώτοις μὲν ἡ σχεδὸν ὁλοσχερὴς ἀναστολὴ πάσης οἰκοδομικῆς ἐργασίας κατὰ τὴν προσεχῆ πενταετίαν· εἶτα δὲ ἡ πτώχευσις μερικῶν ἐργολάβων οἰκοδομῶν καὶ τελευταῖον ἡ ἐλάττωσις τῶν ἐνοικίων, κατὰ τὸ τρίτον περίπου, δηλονότι τὰ ἐνοίκια θὰ ἔχωσι τὴν τιμήν, ἣν εἶχον ἄλλοτε. Ὥστε τὸ κακὸν θὰ ἔχῃ καὶ τὰ καλά του.

Ἀλλ' ὅπως μετριασθῇ ἡ ὀξύτης τῆς κρίσεως, ἀνάγκη νὰ μὴ ἐπιβληθῶσι φόροι εἰς τὸ εἰσόδημα καὶ φόροι προοδευτικοὶ εἰς τὰ ἐνοίκια ἀνάγκη νὰ μὴ φοβίσωμεν τοὺς εὐπόρους, εἴτε ὁμοεθνεῖς, εἴτε ἀλλοεθνεῖς. Διότι ἄν τοῦτο συμβῇ, οἱ Παρίσιοι θὰ ὑποστῶσι τραῦμα καίριον.


ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΙΔ

Οἱ Ἱσπανοὶ διηγοῦνται περὶ τοῦ ἐθνικοῦ ἥρωός των Σὶδ τὴν ἑπομένην παράδοσιν.

Ὁ εὐγενὴς Σὶδ εἶχε ἄφθονον δόξαν, ἀλλ’ ὀλίγα χρήματα. Καλέσας δέ ποτε τὸν Ἑβραῖον τοκογλύφον Βὲν Ἰωνάθαν τῷ εἶπε·

—Ἠμπορεῖς νὰ μὲ δανείσῃς ἑκατὸν χιλιάδας τάληρα;

—Αὐθέντα, ἀπεκρίθη ὁ Ἑβραῖος, τὸ, ποσόν, ὁποῦ μὲ ζητεῖτε εἶναι πολύ, τὰ χρήματα εἶναι σπάνια, καὶ πρέπει νὰ μὲ βοηθήσουν ὅλοι οἱ ὁμόθρησκοί μου διὰ νὰ μαζεύσωμεν αὐτὸ τὸ ποσόν. Ἀλλὰ ποία θὰ ἦνε ἡ ἐγγύησις τῆς πληρωμῆς;

—Ἔχω νὰ σοῦ · δώσω ἐνέχυρον ἓν πολύτιμον κιβώτιον, γεμᾶτο ἀπὸ κοσμήματα καὶ ἀδάμαντας. Θὰ τὸ παραδώσω εἰς τὰς χεῖράς σου, ὅπως εἶναι κλειδωμένον.

—Ὅμως, ὑπολαβὼν εἶπεν ὁ τοκογλύφος διὰ νὰ ἔχωμεν ἀσφάλειαν ἔπρεπε νὰ ἴδωμεν, ἄν αὐτὰ ὅπου ἔχει μέσα, ἔχουν ἀξίαν ἀρκετήν. Ἀφ’ οὗ τὸ δίδετε ὡς ἐνέχυρον, ἡ τάξις ἀπαιτεῖ νὰ εἰξεύρωμεν πόσον χρυσὸν ἔχει καὶ πόσους πολυτίμους λίθους.

—Πρέπει νὰ ἀρκεσθῇς εἰς τὸν λόγον μου· πάρε τὸ κιβώτιον ἀπὸ τὰ χέρια μου. Ἀλλὰ σοῦ ἀπαγορεύω νὰ τὸ ἀνοίξῃς μέχρι τῆς ἡμέρας τῆς ἐξοφλήσεως. Σκέψου καὶ ἀποφάσισε ἄν θέλῃς νὰ γείνῃς δανειστὴς τοῦ Σίδ.

Ὁ Ἑβραῖος ἐδέχθη τὴν συμφωνίαν. Μετὰ τρία ἔτη ἀπὸ τῆς. ἡμέρας ἐκείνης ὁ Σὶδ νικήσας ἐπανειλημμένως εἰς πολλὰς μάχας τοὺς Ἄραβες, ἐπανῆλθεν εἰς Βοῦργος, κομίζων πλούσια λαφυρα. Ἐνθυμηθεὶς τὸν Ἑβραῖον καὶ τὸ πρὸς αὐτὸν χρέος του, διέταξε καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὸ μέγαρόν του.

—Πάρε ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες τάληρα τῷ εἶπε· πάρε καὶ περισσότερα, ἄν δὲν σὲ ἀρκοῦν αὐτά. Ἔφερες τὸ κιβώτιον;

—Ναί, αὐθέντα!... Πολὺ βαρὺ εἶναι, καὶ νὰ σᾶς εἰπῶ, λυποῦμαι, ὅτι ἐξοφλεῖτε καὶ πρέπει νὰ σᾶς τὸ ἀποδώσω. Θὰ ἔχῃ βέβαια μέσα μεγάλης ἀξίας πράγματα.

—Ἄνοιξε καλλίτερα μόνος σου, καὶ εἰπέ μοι πόσον τὰ ἐκτιμᾳς.

Καὶ ταῦτα εἰπών, ὁ Σὶδ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἑβραῖον ἐσκωριασμένην χαλυβδίνην κλεῖδα.

Ὁ Βὲν Ἰωνάθαν ἤνοιξε τὸ κιβώτιον καὶ εἶδε τί περιεῖχε. Δὲν περιεῖχεν οὔτε χρυσόν, οὔτε ἀδάμαντα, οὔτε παλαιὰ νομίσματα· ἀλλὰ μόνον ἄμμον καὶ οὐδὲν πλέον.

Ὁ Σὶδ ἐκύτταξε νὰ ἰδῇ ὁποίαν ἐντύπωσιν ἤθελε προξενήσῃ τοῦτο εἰς τὸν τοκογλύφον. Ἀλλὰ ἐκεῖνος ἀπαθὴς καὶ γαλήνιος ὕψωσε τὸ μέτωπον καὶ ἀτενίσας αὐτὸν τῷ εἶπε·

—Καὶ τι φόβον εἶχον; Διατί νὰ ἀμφιβάλλω; Ἤμην βέβαιος, ὅτι τὸ κιβώτιον εἶχε μεγάλην ἀξίαν καὶ ἐκοιμώμην ἥσυχος. Διότι ἐκράτουν κλειδωμένον μέσα εἰς αὐτὸ καὶ ἐπιμελῶς τὸν ἐφύλαττον, τὸν λόγον τῆς τιμῆς τοῦ Σίδ. Δὲν ἤξιζεν αὐτὸς ἑκατὸν καὶ διακοσίας χιλιάδας τάληρα;


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Ἐκ τῶν τροπικῶν χωρῶν τῆς Δυτικῆς Ἀφρικῆς. Δαχομέης καὶ τῆς Καμερούν, ἐκομίσθη ἀρτίως εἰς τὴν Εὐρώπην νέον δραστικώτατον φάρμακον στομαχικῶν καὶ νευρικῶν παθῶν. Τὸ φάρμακον τοῦτο εἶναι αἱ ῥίζαι καὶ ὁ φλοιὸς δένδρου, φυομένου ἐν ταῖς χώραις ἐκείναις καὶ προσομοίῳ τῷ δένδρῳ τῆς κίνας. Οἱ ἰθαγενεῖς τῶν παραλίων τῆς Ἀφρικῆς πίνουσι τὸ ἀφέψημα τῶν ῥιζῶν καὶ του φλοιοῦ αὐτοῦ, ὡς προφυλακτικὸν καὶ θεραπευτικὸν φάρμακον τοῦ πυρετοῦ, τοῦ κατάρρου τοῦ στομάχου καὶ τῆς ἀδυναμίας. Εὐρωπαῖοι ἐπιστήμονες, ἀνακαλύψαντες τὴν σύστασιν τοῦ φαρμάκου, ἐπείσθησαν μετ' ἐπανειλημμένα πειράματα, ὅτι ἡ ἐνέργεια αὐτοῦ εἶναι ἀσφαλεστάτη.


Ἐν Ἀθήναις ἐκ τοῦ τυπογραφείου τῶν καταστημάτων ΑΝΕΣΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ 1885—274.