ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘ. 1 ΣΕΛ. 64 ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΝΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ
ΛΑΤΙΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ.
— ΤΙΒΟΥΛΛΟΥ καὶ ΠΡΟΠΕΡΤΙΟΥ.—Ἑκλεκτὰ ποιήματα μετενεχθέντα εἰς τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν ὑπὸ Ἰωσὴφ τοῦ Σκαλιγέρου.—(Ἐν Παρισίοις 1615).
ΚΑΤΩΝΟΣ (Μ.) Ῥωμαίου — Γνῶμαι παραινετικαὶ δίστιχοι, ὑπὸ Μαξίμου Πλανούδου.—«Μετὰ τοῦ Θεοκρίτου τοῦ Ἄλδου» 1495, καὶ ἐν Παρισίοις 1543.
ΚΙΚΕΡΩΝΟΣ (Μ. Τ.)—Κάτων ὁ μείζων ἢ τοῦ γήρως, καὶ ὁ ὄνειρος τοῦ Σκιπίωνος, μεταφράσαντος Θεοδώρου τοῦ Γαζῆ—Ἐν Φλωρεντίᾳ 1507—Ἐνετίῃσιν 1519 καὶ 1523. — Ἐν Βασιλείᾳ 1520, 1524 καὶ 1525.—Ἐν Λουγδούνῳ 1536, 1540 καὶ 1549.—Ἐν Παρισίοις 1566.—Ἐν Ἰγγολστὰδ 1596.—«Μόνος ὁ ὄνειρος τοῦ Σκιπίωνος», ἐν Παρισίοις 1552.
— Σκιπίωνος ὄνειρος, εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν μετενεχθεὶς παρὰ Μαξίμου τοῦ Πλανούδου.—Ἐν Φλωρεντίᾳ 1816.—«Εἶναι ἡ αὐτὴ καὶ ἡ ἀνωτέρω μετάφρασις· ὁ δὲ καθηγητὴς Κιάμπιος ἐξέδωκεν αὐτὴν ὑπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Πλανούδου ἀντὶ τοῦ Γαζῆ, ἀκολουθήσας τὴν σύμφωνον μαρτυρίαν τῶν κωδήκων τῆς Λαυρντιανῆς καὶ τῆς Μαρκιανῆς καὶ ἐπιστηριχθεὶς εἰς τὸν χαρακτῆρα τοῦ λόγου. Τοῦ αὐτοῦ Πλανούδου σώζεται προσέτι ἀνέκδοτος ἐν τῇ Λαυρεντιανῇ (Κωδ. ΚΔ΄. Ἀνάκλιτον, εἴτε βιβλοστάσιον Π. ) ἡ μετάφρασις τῶν δύο βιβλίων τῆς εἰς αὐτὸν τὸν ὄνειρον ἐξηγήσεως παρὰ Μακροβίου Ἀμβροσίου.»
— (ὡς ἀνωτέρω). «Ἐτυπώθη ὑπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Πλανούδου ἐν Ἐμλστὰδ 1830».
— ἢ μᾶλλον τοῦ ἀπελευθέρου αὐτοῦ Τύρω-
