Σελίδα:Ελληνομνήμων Αρ.2 (1843).djvu/50

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
114
ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ.

ἀφήρπασε τὸν προσδοκῶντα, ἡ χάρις ἐτελέσθη τῷ 1581 ὑπὲρ τοῦ Οὐαλερίου ἐγγόνου τοῦ Θωμᾶ.

Ἀνέκδοτα προσέτι σώζονται τὰ λατινιστὶ γεγραμμένα χρονικὰ τοῦ Πισαύρου, τὰ ὁποῖα δὲν ἐκτείνονται ὑπὲρ τὸ 1356, καὶ ὅσον φαίνεται ἐκ τῆς συγγραφῆς ὁ Θωμᾶς προῆλθεν ἢ εἶχε σκοπὸν νὰ προέλθῃ μέχρι τῆς καθ’ ἑαυτὸν ἡλικίας. Τὸ πόνημα τοῦτο εἶναι τεκμήριον ἐναργέστατον τῆς ἀπεράντου μελέτης καὶ τῆς ἀκαμάτου αὐτοῦ ὑπομονῆς περὶ τὴν ἔρευναν συγγραφέων, χρονικῶν καὶ ἰδιωτικῶν χειρογράφων. Ἀνιχνεύων δὲ τὴν ἀρχεγονίαν τῶν ἐν Πισαύρῳ ἀνάγει αὐτὴν εἰς τοὺς ἐκ Πελοποννήσου Σικελιώτας.