ὁ ἥλιος εἰς τὸν ὁποῖον ὑποτρέχουσι πάντες, ἵνα θερμανθῶσιν. Ἔπειτα τῶν μὲν τέκνων τοῦ Μεγάλου Πομπηΐου ἐπιστατῶν ἐν Ῥώμῃ ὁ Ἀριστόδημος, ἠρκεῖτο εἰς τὴν γραμματικὴν σχολὴν ὁ δὲ Στράβων διήκουσε, τοῦ διδασκάλου τούτου ἤδη ἐσχατογήρου ὄντος ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ- Νύσῃ, ἔνθα δύο συνῆχε σχολὰς, πρωῒ τὴν ῥητορικὴν, καὶ δείλης τὴν γραμματικήν[1]. Ἀλλὰ νῦν ἡμῖν τὸ χαρίεν, τουτέστιν ἡ θετικωτέρα τῶν εἰκασιῶν τοῦ Malte—Brun, ὡς αὐτὸς πάλιν τὴν ὀνομάζει.
9ον. «Ὅτι ὁ πατὴρ τοῦ Πομπηΐου εἶχε μάγειρόν τινα ὀνόματι Μενογένη, στραβίζοντα ὡς ὁ δεσπότης αὐτοῦ. Ὁ στραβὼν οὗτος ἐγένετο ὕστερον, ἴσως ἀπὸ κληρονομίας, δοῦλος ἢ πελάτης τοῦ Μεγάλου Πομπηΐου, ὅστις, ἁβροδίαιτος ὢν καὶ πολυτελὴς περὶ τὴν τράπεζαν (καὶ ἐνταῦθα σημειωτέον ὅτι ὁ Πλούταρχος τὸν λέγει ἐξ ἐναντίας λιτότατον), ἴσως παρέλαβε τοῦτον μεθ’ ἑαυτοῦ, ὅτε ἐστράτευεν ἐπὶ τὴν Ἀσίαν. Ὁ μάγειρος προυβιβάσθη ἴσως εἰς τὸ ἀξίωμα γενικοῦ καταλυματίου, καὶ διὰ τῆς προστασίας τοῦ Πομπηΐου πιθανὸν ὅτι ἐνυμφεύθη ἐπίκληρον κόρην ἐπιφανοῦς τινος οἰκογενείας, τὴν ὁποίαν αἱ φοραὶ τῶν περιστάσεων κατέστησαν ὑποχείριον τοῦ στρατάρχου τούτου».—Τὰ τοιαῦτα, ὡς διεγείροντα εἰς τοὺς ἀναγνώστας ἄσβεστον γέλωτα, οὐδεμιᾶς χρήζουσιν ἀνασκευῆς. Ἀκούσωμεν λοιπὸν καὶ τὸν ἑξῆς δέκατον λόγον·
10ον. «Ὅτι ὁ Στράβων εἶχεν ἀμβλεῖαν ὅρασιν».—Πόθεν δῆλον; Οὔτε αὐτὸς οὔτε ἄλλος τις μαρτυρεῖ τὸ τοιοῦτον· ἀλλ’ οὐδὲν διαφέρει, διότι «καὶ ὅσα ἡμαρτημένως λέγει περὶ τῆς παραλλήλου θέσεως τῶν νήσων Αἰθαλίας, Κύρνου καὶ Σαρδοῦς πρέπει κατὰ συνέπειαν ν’ ἀποδοθῶσιν εἰς τὸν στραβισμὸν, τὸν ὁποῖον ὁ γεωγράφος ἐκληρονόμησε παρὰ τοῦ μαγείρου τοῦ πατρὸς αὑτοῦ ».
Τελευτῶν δὲ ὁ Malle—Brun, πιστεύει (καὶ ἂς τὸ πιστεύῃ
- ↑ Β, ιδ'. § 650.
