τὸ τέταρτον τῆς γεωγραφίας βιβλίον[1]· τοῦτο δὲ τὸ πολεμικὸν ἐγχείρημα κατὰ τῶν ἐναλπείων ἐκείνων λαῶν συνέβη τῷ 740[2], εἰς τὸ ὁποῖον, ἐὰν προστεθῶσιν ἔτη 33, προκύπτει πάλιν τὸ 773. Ἐν τῷ ἕκτῳ βιβλίῳ[3] λέγει ὅτι καὶ ἡ Μαρουσία περιῆλθε νυνὶ εἰς τὸν Ἰούβαν, καὶ πολλὰ μέρη τῆς ἄλλης Λιβύας. Πρὸς δὲ τὸ τέλος τοῦ δεκάτου ἑβδόμου[4] λαλεῖ περὶ τοῦ Ἰούβα ὡς νεωστὶ τελευτήσαντος τὸν βίον, προσθέτων ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ Πτολεμαῖος, ὁ γεννηθεὶς ἐκ τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἀντωνίου καὶ τῆς Κλεοπάτρας, διεδέχθη τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ. Παρὰ δὲ Τακίτῳ[5] ἀναγινώσκομεν ὅτι ὁ Ἰούβας ἔζη ἐπὶ τῆς ὑπατείας τοῦ Κ. Ἀσινίου καὶ Κ. Ἀντιστίου, καὶ τῷ ἐφεξῆς ἔτει 778 Πτολεμαῖος ὁ υἱὸς διεδέχθη τὸν πατέρα καὶ, διὰ τὰς ὁποίας παρέσχεν ἐναντίον τοῦ Τακφαρίνα μεγάλας εἰς τοὺς Ῥωμαίους βοηθείας, προσηγορεύθη ὑπ’ αὐτῶν βασιλεὺς καὶ ἑταῖρος καὶ φίλος. Οὗτος εἶναι λοιπὸν, καθ’ ἡμετέραν γνώμην, ὁ ὅρος τῶν ἐποχῶν τοῦ Στράβωνος· διότι καὶ ὀχληρὸν καὶ δυσχερὲς εἶναι ἡ καθ’ ἕκαστα ἀπαρίθμησις τῶν συμβεβηκότων καὶ τῶν προσώπων, ὅσα ὁ Στράβων ἀναφέρει ὡς σύγχρονα αὑτοῦ, καὶ ἡ τούτων διάταξις κατὰ λόγον της προσηκούσης ἐποχῆς.
Ἀπεδείχθη λοιπὸν ὅτι ὁ Στράβων ἔζη καὶ ἔγραφεν ἔτι μετὰ τὸ 778, ὁπότε κατὰ Κοραῆν δὲν ἦτο πλέον μὲ τοὺς ζῶντας. Ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ ἔτους τούτου, ὡς ἀπὸ μέσου τινὸς καὶ σταθεροῦ τέρματος, ἀναδράμωμεν ἤδη εἰς τὰ ἐπὶ θάτερα, ὡς ἐφεξῆς· Ὁ Κάτων, λέγει ὁ γεωγράφος[6], κατά τι παλαιὸν ἔθος τῶν Ῥωμαίων, ἐξέδωκεν ἐπὶ τῶν καθ’ ἡμᾶς χρόνων τὴν Μαρτίῳ εἰς τὸν Ὀρτήσιον δεηθέντα· τοῦτο δὲ συνέβη τῷ 705 ἀπὸ
