(Δ) Πετραλίφαι οἱ ἐκ τοῦ Φράγκων γένους ὁρμώμενοι (τουτέστιν ἐκ τοῦ Pierre d’ Aulps τῆς Προυϊγκίας) καὶ κατὰ τὸ Διδυμότειχον τὴν οἴκησιν ἔχοντι[1].
(Ε) Ὅτι ὁ Ἰωάννης ὁ Πετραλίφης ἦτο Σεβαστοκράτωρ, καὶ εἰς τοῦτον ἐδόθη τῆς Μακεδονίας καὶ Θεσσαλίας ἡ Κυβέρνησις, ἐδῶ πρώτην καὶ μόνην φορὰν ἱστορεῖται.
(Ζ) Ἐὰν ἦτο Μελισσηνὴ τὸ ἐπίκλην ἀπὸ τοῦ ἐπωνύμου τοῦ πατρὸς, κατήγετο ἴσως ἐκ τοῦ Νικηφόρου τοῦ Μελισσηνοῦ, ὅστις ἐνυμφεύθη τὴν ἀδελφὴν τοῦ πρώτου Ἀλεξίου τοῦ ἀληθῶς Κομνηνοῦ[2]· καὶ ἐντεῦθεν δυνάμεθα νὰ εἰκάσωμεν ὅτι διὰ τοῦτο λέγεται ὑπὸ τοῦ Ἰὼβ καθ’ αἷμα γνησία τῷ βασιλεῖ .
(Η) Ὅλη αὕτη ἡ διήγησις παρ' οὐδενὶ ἄλλῳ ἀναγινώσκεται, ἀλλ’ ἴσως ὁ Ἰὼβ ἠρανίσθη τὰ λεγόμενα παρὰ τινος εἰς ἡμᾶς ἀγνώστου συγγραφέως. Σημειωτέον ὅμως ὅτι ὅσα αὐτὸς διηγεῖται, περιλαμβανόμενα ἐν τῷ μεταξὺ τοῦ ἐκθρονισμοῦ τοῦ Ἀλεξίου καὶ τῆς ἐκτυφλώσεως Ἰωάννου Λασκάρεως τοῦ παιδὸς, ἱστοροῦνται μόνον κατὰ πρόληψιν. Διότι, ἐὰν ὁ Σεναχηρεὶμ ἐφονεύθη μετὰ τὴν ἐκτύφλωσιν τοῦ εἰρημένου παιδὸς, καὶ ἐὰν τότε ὁ Μιχαὴλ ἐκυρίευσε τὴν Αἰτωλίαν καὶ Νικόπολιν, ἔπρεπεν ὁ τελευταῖος οὗτος νὰ ἦτο περίπου ὀγδοηκοντούτης καὶ ἡ γυνὴ τοῦ Σεναχηρεὶμ τοὐλάχιστον ἑβδομηκοντοῦτις· ἀλλὰ πῶς ἐκ τοιούτου γήρατος γέννησις τεσσάρων τέκνων;
(Θ) Τὸ περιστατικὸν τοῦτο (1210) διαφωτίζει κατὰ τι τὰ ἱστορούμενα ὑπὸ τοῦ Γρηγορᾶ[3] καὶ τοῦ Ἀκροπολίτου[4]. Ὁ μὲν πρῶτος λέγει ὅτι ὁ Ἀλέξιος φυγὼν κρυφίως ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ πλανώμενος περὶ τὴν Θρᾴκην συλλαμβάνεται ὑπὸ τοῦ Μαρκίονος Φονιφακίου, ἀφαιρεῖται ὅσον πλοῦτον
