Διὰ τοὺς βραχίονας ὁποῦ πέμπονται ὄπισθεν, οἱ ἀγκῶνες δὲν γίνονται πλησιώτεροι, ὁποῦ τὰ πλέον μακρύτερα δάκτυλα νὰ ἠμποροῦν νὰ ἀπεράσουν τοὺς ἀγκῶνας τῶν ἄντικρυς χειρῶν· δηλαδὴ, ὅτι ἡ τελευταία ἐγγύτης, ὁποῦ δὲν δύνανται νὰ κάμουν οἱ ἀγκῶνες ὄπισθεν εἰς τὰ νεφρὰ, ὑπάρχει ὅσον εἶναι ἡ διάστασις ὁποῦ εἶναι ἀπὸ τὸν ἀγκῶνά του ἕως εἰς τὴν ἄκραν τοῦ μεγαλῃτέρου δακτύλου τῆς χειρός· οἱ ὁποῖοι βραχίονες ἐπιτελοῦν ἕνα τετράγωνον τέλειον ὁμοίως γὰρ καὶ ὅσον δύνανται νὰ λοξεύσουν οἱ βραχίονες ἄνωθεν τοῦ στήθους, καὶ ὅτι οἱ ἀγκῶνες νὰ ἔρχωνται εἰς τὴν μέσην τοῦ αὐτοῦ στήθους, τότε οἱ αὐτοὶ ἀγκῶνες μετὰ τοὺς ὤμους καὶ βραχίονας ποιοῦσιν ἕνα τρίγωνον ἰσόπλευρον.
Ὡς ὁ Λεονάρδος τὴν πραγματείαν αὐτοῦ, οὕτω καὶ ὁ Δοξαρᾶς ἀνέκδοτον κατέλιπε τὴν μετάφρασιν του, ἴσως διὰ τὴν ἔνδειαν τῶν πρὸς δημοσίευσιν μέσων, καὶ διότι τὸ εἶδος τῆς ὑποθέσεως δὲν ἐπηγγέλλετο ὠφέλειάν τινα εἰς τὸν βουλόμενον νὰ κερδοσκοπήσῃ ἐπὶ τῆς τυπώσεως. Κατὰ πάντα τρόπον εἶναι ἀξιέπαινος ὁ σκοπὸς, ἂν καὶ τὸ ἔργον του, ἀληθῶς εἰπεῖν, μαρτυρεῖ μᾶλλον τὴν ἐντεῦθεν περιγενομένην εἰς αὐτὸν ὠφέλειαν,
