Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
ΟΙ ΣΚΙΕΣ
Ὅταν πιὰ θἆμαι κουρασμένη
δῶ νὰ ζῶ μόνη καὶ ξένη
χρόνους ἀβίωτους,
θὰ πάω νὰ δῶ τὴ χώρα ποὖναι
οἱ ποιητὲς καὶ καρτεροῦνε
μὲ τὸ βιβλίο τους.
François Villon, σκιά μου φίλη,
ποὺ ταπεινὰ καθὼς οἱ γρύλλοι
ἐτραγουδοῦσες,
πόσο ἡ ψυχή μου θὰ σ’ ἐπόνει,
ὅταν σ’ ἐπρόσμενε ἡ ἀγχόνη
κ’ ἔκλαιαν οἱ Μοῦσες!
88
