Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/19

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.

Καθὼς βαδίζω, μιὰ σκιὰ μ' ἀκολουθεῖ ἀπὸ πάνω
σὰν βαρὺ νέφος ἢ φτερὸ δυσοίωνου πουλιοῦ.
Εἶναι μαζί μου ὅπου νὰ πάω, μαζί μου ὅ,τι νὰ κάνω,
καὶ δὲν ἀφίνει οὔτε νὰ δῶ τὸν ἥλιο τοῦ θεοῦ.



Σάββατο βράδυ: ἀνοίγουνε στὸ δρόμο σὰ λουλούδια
οἱ ἀπλὲς καρδιὲς, παθητικὰ ν' ἀνέβουνε τραγούδια,
ποὺ τὴ χαρὰ ἢ τὸν ἁπαλὸ τοῦ ἔρωτα ψάλλουν πόνο,
ἐνῶ γιὰ μένα ἡ ἑβδομάδα ἐτέλιωσε καὶ μόνο.

16