Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
Ἑλλάς! καὶ σὺ, τοῦ λέοντος
Φοβερωτέρα ἀκόμα,
Ἠγἐρθης περιστρέφουσα
Κεραυνοβόλον ὄμμα,
Ἀπὸ τὰ δοῦλα δάκρυα
Σχεδὸν ἀκόμη ὑγρόν.
Κ’ ἠγέρθη βαρυσίδηρος
Ἡ σπάθη τῆς ὀργῆς σου,
Καὶ ἐθέρισε τὰ ἀμέτρητα
Καθάρματα τῆς γῆς σου,
Καθὼς θερίζει δρέπανον
Τοὺς στάχεις τῶν ἀγρῶν.
Ἡ φήμη ἡ μυριόστομος,
Τοῦ λόγου ταχυτέρα,
Εἰς τὴν Τουρκίαν ἄγγελος
Καταστροφῆς ἐπέρα
Καὶ πανταχοῦ διέχυνε
Σαλπίσματα φρικτά.
Πᾶς ἄπιστος ὠχρίασεν
Ἀπὸ θυμὸν καὶ λύσσαν,
Κ’ εἰς μιναρέδας, ἕτοιμα
Ἐνῷ νὰ κράξουν ἦσαν,
Τῶν ἀσεβῶν ἀπέμενον
Τὰ στόματα ἀνοικτά.
