Σελίδα:Γεωργίου X. Ζαλοκώστα Τα άπαντα.djvu/260

258

Ἀπηλπισμένα λέιψανα καταστροφῆς, ἐλᾶτε
Νὰ πλύνετε τὸν ῥύπον σας εἰς αἵματα! Ποῦ πᾶτε
Μὲ τόσην ἀταξίαν;
Τὸ τεῖχος τῆς Τριπόλεως λοιπὸν σᾶς ἐγγυᾶται
Ζωὴν καὶ σωτηρίαν;

Ἔ, νήπιοι· εἶν’ ἄφευκτος ἡ θλιβερὰ στιγμή σας·
Ὁ σκελεθρώδης θάνατος ἐπὶ τῆς κεφαλῆς σας
Αἱματηρὸς καθίζει.
Τὰ τείχη κυριεύονται κ’ ἡ σπάθη τῆς ζωῆς σας
Τὸν ἄσταχυν θερίζει.

Ἡ φήμ’ εἰς τὸ Βυζάντιον τὰ πάθη των σαλπίζει,
Κι’ ὁ Φόβος εἰς τὰ τείχη του μὲ ὄψιν βηματίζει
Τρομακτικοῦ σκελέθρου.
Φρενιτιᾷ ὁ τύραννος καὶ φάλαγγας ὁπλίζει
Φόνων, σφαγῆς, ὀλέθρου.

Πόση περὶ τὸν Δράμαλην τούρκων πληθὺς πυκνοῦται!
Ἵππων, ἐντεῦθεν τοῦ Ἰσθμοῦ, χρεμετισμοὺς ἀκοῦτε,
Καὶ πυροβόλων κτύπον;
Τρόμου καὶ ταραχῆς πομπή! Ἡ Κόρινθος πληροῦται
Στρατιωτῶν καὶ ἵππων.

Τὸ Ναύπλιον, ὅπου λοιμὸς καὶ θάνατος μαστίζει,
Σκιρτᾷ ἐξαίφνης καὶ χαρᾶς ἀλαλαγμὸς βοΐζει
Εἰς τἄπιστά του τείχη.
Ψευδὴς χαρά! Ὁ Δράμαλης πρὸς ὄλεθρον βαδίζει.
Καὶ ὄλεθρον θὰ τύχῃ.