λειψάνου, ἐν ᾧ προσερχομένη, ἐξέφερε τῆν ἐτυμηγορίαν της ἡ Κοινή γνώμη… Ὦ, ἂν τὸ ἔθιμον τοῦτο, ἀν τὸ Συνέδριον αὐτὸ τοῦ θανάτου ὑπῆρχε σήμερον ἐν ἰσχύϊ, — χαῖρε, ψυχή τοῦ φίλου μου ἱερὰ — μία κἂν ψῆφος, μία δὲν ἤθελε ῥιφθῆ ἐναντίον σου…
Ἀλλ’ ἐνῷ στιγμάς τινας τῶν δημοσίων ἔργων του ὑποκλέπτων, ἐξύμνει τὸν πολεμιστὴν τῆς Γραβίας, ἢ συνωμίλει μὲ τοῦ Φαλήρου τοὺς μάρτυρας καὶ πέπλον ἔῤῥιπτε λήθης ἐπὶ ψηφίσματος δυσωνύμου, ἐπῆλθε σεβαστὸς ἀθλοθέτης τὰς Μούσας συγκαλῶν εἰς τὴν γῆν των. Ὦ, τότε, τότε ὡς ὁ ἀγέρωχος λέων, ὁ εἰς πηγὴν κρυστάλλου κατοπτριζόμενος, ὁ μεγαλόφρων οὔτος νεκρὸς διέβλεψε τὴν εὐγενῆ φύσιν του, καὶ εἰς τὸ στάδιον ῥιφθεὶς ἔνθους, τετράκις ἤνοιξε τὸν ἀγῶνα καὶ ἀπ’ αὐτοῦ ἐξῆλθεν ἢ νικητὴς ἢ ἀνίκητος, ἐν ᾧ Βασιλικὴ χεὶρ ἐπέστεφε τὸ εὐγενὲς μέτωπόν του, καὶ πᾶσα χώρα ἑλληνικὴ ἠσπάζετο τὸ προσφιλὲς ὄνομά του…
Καὶ ὅμως — ἀκατανόητος τοῦ ἀνθρώπου ἡ μοῖρα — ὁποίους πόνους δριμεῖς, ὁποῖον συμφορῶν πλῆθος, ὁποίους σπαραγμοὺς καρδίας δὲν ὑπέστη, Θεέ μου, ἡ ἱερὰ, ἡ ἄμωμος, ἡ ἀληθὴς αὐτὴ εἰκὼν τοῦ προσώπου Σου… Μετρεῖτε· ἕν· ἓν ἄλλο· καὶ τρίτον καὶ τέταρτον — ἑπτὰ μνημεῖα καλλιμόρφων ἀγγέλων, ἑπτὰ μνημεῖα τέκνων ἠνέῳξε κατὰ σειρὰν ὁ πολυδάκρυτος πατὴρ οὗτος, καὶ μόλις ἐκ τοῦ πένθους ἐπανωρθόνετο τοῦ ἑνὸς, εἰς πένθος ἐβυθίζετο νέον, καὶ ὑποβρύχιος οὐτω, καὶ ἀνακύπτων καὶ πάλιν ἑλκόμενος, διήνυσε τὸν πολυκύμαντον βίον εἰς νύκτα ναυαγίων ἀπαύστων. — Ὑπάρχει λοιπὸν, ὑπάρχει ἔτι τὸ Γολγοθά ἐπὶ γῆς, καὶ ἂν εἷς Θεὸς πάσχων μὲ πέντε ἐσταυρώθη ἀσεβεῖς ἥλους, ἡ ἐρασμία αὕτη ψυχὴ, τὸ πρότυπον αὐτὸ τῆς ἀγάπης ἑπτὰ ὑπέστη λόγχας εἰς τὴν καρδίαν…
