Αἱ ἐπαρχίαι αὐτῆς εἶναι αἱ ἐξῆς·
Ἡ Βολωνικὴ, πρωτεύουσα Βολωνία (ἢ Βονωνία), (κάτ. 72 χιλ.), ὀνομαστὴ διὰ τὸ εἰς αὐτὴν ἐπιστημονικὸν κατάστημα.—Ἡ Φεῤῥαρικὴ, πρωτεύουσα Φεῤῥάρα, (κάτ. 24 χιλ.) πατρὶς τοῦ ποιητοῦ Ἀριόστου ([1]), ἔχουσα καὶ φρούριον ὀχυρόν. — Ἡ Ῥωμανία, πρωτεύουσα Ῥαβέννα, πόλις τὸ πάλαι ἐπίσημος καὶ παράλιος, ἀλλὰ νῦν ἀπέχουσα τῆς θαλάσσης ὑπὲρ τὴν μίαν λεύγαν (κάτ. 20 χιλ.). — Ἡ Μάρκα τοῦ Ἀγκῶνος, πρωτεύουσα Ἀγκὼν, εὐλίμενος πόλις εἰς τὰ παράλια τοῦ Ἀδριατικοῦ (κάτ. 36 χιλ.). — Ἡ Περουσιακὴ, πρωτεύουσα Πέρουσα, (κάτ. 30 χιλ.) πλησίον τῆς Τρασυμένης λίμνης.—Τὸ Δουκάτον τοῦ Οὐρβίνου, πρωτ. Οὔρβινον, (κάτ. 12 χιλ.), ὅπου ἐγεννήθη ὁ περίφημος ζωγράφος Ῥαφαῆλος.
Ἡ Ὀμβρία, πρωτεύουσα Σπολέτον (Σπολήτιον). — Τὰ Πατρῴα (ἢ πατρικὴ κληρονομία) τοῦ ἁγίου Πέτρου, πρωτεύουσα Ῥώμη, ἀρχαία καὶ ἀξιοθέατος πόλις διὰ τὰ πολλὰ κτίριά της τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μεταγενέστερα· μεταξὺ 364 ἐκκλησιῶν ἡ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου εἶναι ἡ ὡραιοτάτη καὶ μεγαλοπρεπεστάτη πασῶν τῶν τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου ἐκκλησιῶν. Ἡ οἰκοδομὴ αὕτη ἤρχισε τὸ 1506 καὶ εἰς ἑνὸς αἰῶνος διάστημα ἐτελείωσε, δαπανηθέντων 240 ἑκατομ. φρ. Ἡ πόλις, κτισμένη καὶ εἰς τὰς δύο ὄχθας τοῦ Τιβέρεως, εἶναι ἡ καθέδρα τοῦ Πάπα, κατοικουμένη ὑπὸ 180 χιλ. ψυχῶν. — Πλησίον αὐτῆς εἶναι καὶ τὸ Τίβολι (Τίβουρον) περίφημον διὰ τοὺς καταῤῥάκτας τοῦ Τιβέρωνος πτ: (Ἀνίου). — Οὐέλλετρον· Παλεστρίνη (Πραινεστὸς), καὶ Ὠστία εἰς τὰς ἐκβολὰς τοῦ Τιβέρεως ἐπίνειον τῆς Ῥώμης.
Ἡ μικρὰ Δημοκρατία, ὀνομαζομένη τοῦ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ, ἐγκλείεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς Παπικῆς ἐπικρατείας, διατελοῦσα αὐτόνομος ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Πάπα. Ἔχει δὲ τεσσάρων λευγῶν τετραγωνικῶν ἔκτασιν καὶ 7 χιλ: κατοίκ. συγκειμένη ἀπὸ τὴν ὁμώνυμον πόλιν τοῦ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ καὶ ἀπὸ 4 πέριξ αὐτῆς χωρία· ἐσυστήθη δὲ περὶ τὸν στ′. αἰῶνα ὑπό τινος ἀσκητοῦ, τ’ ὄνομα Μαρίνου, συνοικίσαντός τινας περὶ τὴν σκήτην του.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ. Ἡ κοσμικὴ ἐξουσία τοῦ Πάπα, ὄντος ἁπλοῦ ἐπισκόπου τῆς Ῥώμης, ἤρχισε τὸ 754 μ. Χ. τοῦ Πιπίνου βασιλέως τῆς Γαλλίας δωρήσαντος εἰς αὐτὸν τὸ Δουκάτον τῆς Ῥώμης καὶ τῆς Ῥωμανίας. Προϊόντος τοῦ χρόνου προσεκτήθησαν καὶ ἄλλοι τόποι διὰ δωρήσεως ἢ κληρονομίας ἢ καί κατακτήσεως, ὥστε μέχρι τοῦ 1600 ἐσχηματίσθη κράτος ἀρκετὰ εὐρύχωρον τὸ λεγόμενον τῆς Ἐκκλησίας ἢ Παπικὸν, περιλαμβάνον τὴν ἀρχαίαν Ῥώμην, τὸ Λάτιον, τνὴ Ὀμβρίαν, τὸ Πίκενον καὶ μέρος τῆς Κισαλπινῆς Γαλατίας. Ἐπὶ τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως (τὸ 1797) μετεποιήθη πρῶτον εἰς Δημοκρατίαν, ἔπειτα δὲ συμπεριελήφθη εἰς τὸ βασίλειον τῆς Ἰταλίας· κατὰ δὲ τὸ 1814 ἀπεδόθη εἰς τὴν κυριαρχίαν τοῦ Πάπα ἀποκαταστηθὲν, ὅπως σχεδὸν ἦτο καὶ ἀπ’ ἀρχῆς. Ὁ κυριάρχης Πάπας ἐκλέγεται ἰσοβίως ὑπὸ τῶν 2/5 τῶν ψηφοφορούντων (70 τὸ
- ↑ Κατ’ ἄλλους ἐγεννήθη εἰς τὸ Ῥέγιον, ἐτάφη δ’ εἰς τὴν Φεῤῥάραν.
