σίον αὐτῶν ὡραῖα μάρμαρα, ἔχουσαι καὶ αἱ δύο Ἀκαδημίας τῆς Γλυπτικῆς.
410. τοσκανα ἢ Μέγα Δουκάτον τῆς Τοσκάνης (πληθ. 1 ἑκατομ: 800 χιλ. καὶ ἔκτασις 1100 λευγ. ▭) τόπος βουνώδης, περιέχων εὐκάρπους καὶ καλλιεργημένας πεδιάδας, καὶ ποτιζόμενος ὑπὸ τοῦ Ἄρνου. — Πόλεις· Φλωρεντία (κάτ. 110 χιλ.) διὰ μέσου τῆς ὁποίας ῥέει ὁ Ἄρνος, φημισμένη διὰ τὴν ὡραιότητα τῶν κτιρίων της, διὰ τὴν βιβλιοθήκην της, ἐπονομαζομένην τῶν Μεδίκων, καὶ διὰ τὸ μουσεῖόν της τὸ θαυμαστὸν διὰ τὰς εἰκόνας, ἀγάλματα ἀρχαῖα κλ. ὅπου εὑρίσκεται καὶ τὸ θαυμαστὸν ἀρχαῖον ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης, τῆς ἐπονομαζομένης τῶν Μεδίκων. — Σιέννα, εἰς τὰ ὄρη (κάτ. 24 χιλ.) ἄλλοτε πρωτεύουσα δημοκρατίας. — Πρὸς Ν: Πεῖσαι, πλουσία ποτὲ καὶ ἀνθηρὰ δημοκρατία, νῦν δὲ ἐκπεσμένη καὶ ὀλιγάνθρωπος πόλις (κάτ. 20 χιλ.) διασώζουσα πολλὰ λαμπρὰ κτίρια, ἐν οἷς ἡ ἐκκλησία τῆς μητροπόλεως, ὁ κεκλιμένος πύργος, ὢν κωδωνοστάσιον, καὶ τὸ νεκροταφεῖον, ὀνομαζόμενον ἱερὸν πεδίον (Campo Santo), διότι τὸ εἰς αὐτὸ χῶμα μετέφερον ἐκ τῆς Ἱερουσαλὴμ μὲ 50 γαλέρας οἱ Πεισᾶται δημοκρατούμενοι. Ἡ Πεῖσα εἶναι πατρὶς τοῦ Γαλιλαίου. — Λιβόρνον διασημότατον ἐμπορεῖον τῶν παραλίων πόλεων τῆς Ἰταλίας (κάτ. 75 χιλ. μὲ τοὺς τῆς περιοχῆς της, ἐν οἷς καὶ πολλοὶ Γραικοὶ καὶ Ἕλληνες).
δουκατον της λουκας, κείμενον μεταξὺ Μοδένης καὶ Τοσκάνης, ἔχει 55 λευγῶν ▭ ἔκτασιν καὶ πληθ. 155 χιλ. — Πρωτεύουσα Λούκα (κάτ. 25 χιλ.) κειμένη εἰς εὔκαρπον καὶ χαριεστάτην πεδιάδα· ἐδόθη ὡς ἴδιον ψώμισμα εἰς τὸν ποτὲ Δοῦκα τῆς Πάρμας καὶ Πλακεντίας κατὰ τὸ 1815 συστηθεῖσα εἰς Δουκάτον· ἀλλ’ ἀποβιώσαντος τούτου, προσετέθη εἰς τὴν Τοσκάναν. Εἰς τὸν Μέγαν Δοῦκα τῆς Τοσκάνης ὑπόκειται ἐπίσης καὶ ἡ παρακειμένη νῆσος Ἕλβα (414).
Σημ. Ἡ Τοσκάνα εἶναι εἷς τῶν εὐφορωτέρων καὶ μᾶλλον καλλιεργημένων τόπων τῆς Ἰταλίας, παράγων διάφορα προϊόντα τῆς γεωργίας, καὶ χειροτεχνήματα μεταξωτὰ καὶ ἀλαβάστρινα, γυναικείους πίλους ἐκ λεπτοῦ ψιαθίου κτλ. ἐχρημάτισε δὲ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων τῆς Φλωρεντίας Μεδίκων ἡ ἑστία τῆς ἀναγεννήσεως των γραμμάτων, τῶν τεχνῶν καὶ τῶν ἐπιστημῶν εἰς τὴν ἐσπερίαν Εὐρώπην ἀπὸ τοῦ ΙΕ′. αἰῶνος. Ἡ Φλωρεντία κοινωνεῖ μετὰ τῆς Λιβόρνου διὰ σιδηροδρόμου διερχομένου διὰ Πεισῶν καὶ Λούκας.
411. η παπικη επικρατεια, ἢ Ποντιφικὴ, τῆς ὁποίας κυριάρχης εἶναι ὁ Πάπας, ἡ νομιζομένη ἐπὶ γῆς ὁρατὴ κεφαλὴ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας· περιέχει δὲ πολλὰς ἐπαρχίας, ἐκτεινομένη παρὰ τὸν Ἀδριατικὸν κόλπον καὶ παρὰ τὴν Τυῤῥηνικὴν θάλασσαν, κειμένη μεταξὺ τῆς Τοσκάνης καὶ τοῦ βασιλείου τῆς Νεαπόλεως (πληθ. 3 ἑκατομ.).
