λάντης τὸν ἠγάπα καὶ τὸν εἶχεν ὡς ἰδικόν του, καὶ ὡς ἐκ τούτου πολὺ ἐσεβάσθη ἀπὸ τοὺς καπεταναίους καὶ στρατιώτας κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς. Ἀπὸ τὸν Ἅγιον Σώστην ἀνεχώρησε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ῥάχιν τῆς Βολιμῆς, ὅθεν ἐπολέμει πάντοτε μὲ τοὺς Τούρκους καὶ ἔκαμνε καὶ χωσιαῖς.
Μετὰ δὲ τὴν πτῶσιν τῆς Τριπολιτσᾶς ὑπῆγεν εἰς τὴν Ῥούμελην, καὶ ἔλαβε μέρος εἰς τὴν μάχην τῆς Ἁγίας Μαρίνας καὶ τῆς Στυλίδος, κατὰ τὴν ὁποίαν ὄχι μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸ σῶμά του ἀρίστευσαν ἀρχηγοῦντος τοῦ στρατηγοῦ Νικήτα Σταματελοπούλου. Κατὰ δὲ τὴν εἰσβολὴν τοῦ τρομεροῦ Δράμαλη ἐπίσης ἐφάνη μὲ τοὺς συνεπαρχιώτας του καὶ ἔλαβε μέρος εἰς πολλὰς μάχας. Μετὰ δὲ τὴν μάχην τοῦ Κολοκοτρώνη ἐτοποθετήθη μεταξὺ τοῦ βουνοῦ Πανάγου καὶ Ἀγριλοβουνοῦ πλησίον τοῦ Παλῃοχάνου ὅπου ἀκόμη σώζονται καὶ μαρτυροῦνται τὰ ταμπούρια του. Μετὰ ταῦτα ἐξεστράτευσε μετὰ τῶν ἄλλων κατὰ τοῦ Ἰμβραὴμ καὶ αἰχμαλωτίσθη, ὡς εἴρηται, κατὰ τὴν μάχην τοῦ Κρεμυδίου κατὰ τὴν ὁποίαν ἔπεσαν πολλοὶ Ἕλληνες.
Οὗτος ἦτον ἐπίσης ἀδελφὸς τῶν δύω ἀνωτέρω, καὶ ὑπηρέτησε πολιτικῶς καὶ στρατιωτικῶς. Ἡ οἰκογένεια αὕτη τῶν Ζαφειροπούλων κατ’ ἀρχὰς ἐχρησίμευσεν ἐνθουσιάζουσα τοὺς πάντας καὶ ἐξοδεύουσα
