ὁ «ἐμπορικὸς ὑπάλληλος», ὁ λοχαγὸς τῆς ἐθνοφυλακῆς», ὁ «γεωμέτρης», ὁ «συνήγορος», ὁ «βουλευτὴς ἐν τῷ 51ῳ ἔτει τῆς ἡλικίας του, ἐκάθισεν ἐπὶ τῆς ἔδρας τοῦ Προέδρου τῶν Ἡν. Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, ἀνώτατος ἄρχων ἑνὸς τῶν μᾶλλον ἀνεπτυγμένων ἐθνῶν, καὶ ὁ ἐκλεκτὸς καὶ ἀγαπητὸς 50,000,000 συμπολιτῶν.
Ὁ ἄποικος παῖς ἵστατο ἤδη ἐπὶ κεφαλῆς τῆς μεγάλης Ἀμερικανικῆς Δημοκρατίας, ἐν τῇ μᾶλλον κρισίμῳ περιστάσει τῆς Συμπολιτείας. Ἡ μεγίστη διαφορὰ τῆς ἐκ δοκῶν καλύβης, ἐν ᾗ διέτριψε τὰ ἔτη τῆς παιδικῆς ἡλικίας, πρὸς τὸ μέγαρον τοῦ Προέδρου, ἐν ᾧ ἡ ψῆφος τοῦ ἔθνους ἀνύψωσεν αὐτὸν, μαρτυρεῖ ὅτι καὶ ὁ πτωχὸς καὶ ὁ ἐξ ἀσήμου οἰκογενείας καταγόμενος, καὶ ὁ διδασκάλων καὶ βιβλίων στερούμενος, δύναται διὰ τῆς δραστηριότητος, τιμιότητος καὶ εὐσεβείας νὰ φθάσῃ εἰς τὸ ἀνώτατον σημεῖον, ἐξ οὗ οὐχὶ μόνον τὴν πατρίδα νὰ ὑπηρετήσῃ, ἀλλὰ καὶ τὸν κόσμον νὰ εὐεργετήσῃ. Πολλοὶ ἐξ ἐκείνων, οἵτινες καλοῦνται εὐεργέται τῆς ἀνθρωπότητος ἀνήκουσιν εἰς πτωχὰς ἀλλ’ ἐντίμους οἰκογενείας. Ἡ Γαλλία ἐσώθη ἐξ ἀπελπιστικῆς πολιορκίας διὰ τῶν ἐνεργειῶν μιᾶς ποιμενίδος· ὁ πτωχὸς υἱὸς τοῦ ὑφαντοῦ, ἔγεινεν ὁ περιβόητος Δρ. Hyegne· ὁ ῥακένδυτος Σκῶττος, ἐγένετο ὁ βαθύγλωσσος ποιητὴς Ἰωάννης Λέϊδεν· ὁ ταπεινὸς λιθοκόπος, ἔγεινεν ὁ διακεκριμένος Μίλλερ· ὁ ὑφαντὴς Λίβιγκστων, ἔγινεν ὁ τολμηρὸς καὶ ἔνδοξος ἀπελευθερωτὴς τῶν δούλων κτλ. ἐνῷ αἱ Ἡν. Πολιτεῖαι τῆς Ἀμερικῆς ὀφείλουσι τὴν ἑαυτῶν ὕπαρξιν τῇ ἱκανότητι «Γεωργοῦ Παιδός», αἵτινες ἐν ταῖς μᾶλλον κρισίμοις περιστάσεσι διοικοῦντο, ὑπὸ «Δοκοσχίστου Παιδὸς» ὡς Προέδρου, καὶ «Ῥάπτου Παιδὸς» ὡς Ἀντιπροέδρου, ἐνῷ «Λεμβοῦχος Παῖς» διηύθυνε τὰ οἰκονομικὰ τῆς Συμπολιτείας, καθ’ ὃν χρόνον, αἱ ἡμερήσιαι δαπάναι τῆς κυβερνήσεως ὑπερέβαινον τὰ 2,000,000 δολλάρια.
Ὅτι δὲ ἡ ἐκλογὴ αὕτη ἣν ἐπιτυχὴς, καταφαίνεται ἐκ τούτου ὅτι μετὰ τετραετίαν καὶ πάλιν ὁ λαὸς ἐξελέξατο αὐτὸν πρόεδρον τῆς Συμπολιτείας. Τὸ πρὸς τοῦτο συντελέσαν πρὸ πάντων στοιχεῖον ἣν ἡ εὐσέβειά του. Ὅτε ἀνεχώρει τῆς πόλεως ἐν ᾗ διέμενεν, ἵνα ἀναλάβῃ τὰ καθήκοντα τοῦ Προέδρου ἐν Οὐασιγκτῶνι, πλῆθος πολὺ περιεκύκλωσε τὸν σιδηροδρομικὸν σταθμὸν, αὐτὸς δὲ ἱστάμενος ἐπὶ τῶν βαθμίδων τῆς ἁμάξης, ἀπεχαιρέτα αὐτοὺς ζητῶν ὅπως δέωνται ὑπὲρ αὐτοῦ εἰς τὸν Θεὸν, καθόσον ᾐσθάνετο ὅτι τὰ καθήκοντα ὑπερέβαινον τήν τε φυσικὴν καὶ διανοητικὴν αὐτοῦ ἰσχύν. Καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου ἠγείρετο περὶ τὴν 4ην πρωϊνὴν ὥραν, ἐμελέτα τὰς Ἁγ. Γραφὰς καὶ προσηύχετο ἐπὶ μίαν ὥραν, εἶτα ἐξήρχετο εἰς ἐκτέλεσιν τῶν καθηκόντων αὐτοῦ. Ἦτο ταπεινόφρων· τὸ ἀξίωμα τοῦ Προέδρου ἐτίμησεν ἀλλὰ δὲν διέφθειρε τὸν ἄνδρα, οὐδὲ ποτὲ ἐλησμόνησε τὰς ἐν τῇ παιδικῇ ἡλικίᾳ δοκιμασίας αὐτοῦ, οὐδὲ ἠσχύνετο διὰ τὴν πτωχείαν ἢ τὴν καταγωγὴν τῶν γονέων του. Ἐπεσκέπτετο τὸ στρατόπεδον, παρηγόρει τοὺς τεθλιμένους, ἐνίσχυε τοὺς πάσχοντας ἐν τοῖς νοσοκομείοις καὶ ἐνεθάρρυνε τοὺς ἀδυνάτους ἐν τῷ πεδίῳ τῆς μάχης, κατὰ δὲ τὴν ἅλωσιν τοῦ Richmond, εἰσῆλθεν ἐν αὐτῷ, ὡς ἰδιώτης ἄνευ πομπῆς ἢ παρατάξεως πρὸς παραμυθίαν τῶν πασχόντων. Ἡ κατοικία του ἦτο πάντοτε ἀπηλλαγμένη κλητήρων καὶ στρατιωτῶν, εἰς ἣν ἕκαστος πολίτης ἠδύνατο νὰ εἰσέλθῃ, πάντοτε δὲ ἠγόραζε μόνος τὰς ἐφημερίδας ἀπὸ τῶν παίδων. Ἦτο τίμιος καὶ ἐσέβετο τὰ δικαιώματα τοῦ πλησίον αὐτοῦ. Σεβόμενος τὸν Θεὸν, ἐσέβετο καὶ τοὺς γονεῖς του καὶ τοὺς νόμους καὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ τόπου· ἦτο δραστήριος καὶ ἐγκρατής. Ὅτε προσῆλθον οἱ πολιτικοὶ αὐτοῦ φίλοι, ἵνα συγχαρῶσιν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἐκλογῇ του ὡς Προέδρου, εἶπεν αὐτοῖς· «παρακαλῶ, κύριοι, νὰ δεχθῆτε καθαρὸν καὶ ἁγνὸν ὕδωρ, καθότι τούτου καὶ μόνου τοῦ ποτοῦ ποιοῦμαι χρῆσιν». Ἦτο γενναῖος, οὐδέποτε ἐφοβεῖτο οὐδὲ ᾐσχύνετο νὰ λέγῃ ἢ νὰ πράττῃ τι, μὴ ἀντιβαῖνον εἰς τὴν συνείδησίν του. Ἦτο τέλος μέγας ὡς ἦτο καὶ ἀγαθὸς ἀνήρ.
Τὴν ἅλωσιν τοῦ Richmond τὴν 3ην ἀπριλίου 1865, διεδέχθη η παράδοσις τοῦ γενναίου στρατηγοῦ τῶν ἀνθενωτικῶν Λῆ, τὴν 9ην τοῦ αὐτοῦ μηνός. Ἀλλ’ ἡ χαρὰ ἥτις ἐπλήρου τὴν καρδίαν παντὸς πολίτου, διότι ἔπαυσαν αἱ ἀλληλοσφαγαὶ καὶ τὸ ἔθνος ἐσώθη ἐντίμως, καταργηθείσης τῆς δουλείας, ἠμαυρώθη ὑπὸ βαθέως σκότους, ὅτε τῇ 14ῃ Ἀπριλίου περὶ τὴν 11 ὥραν τῆς ἑσπέρας, ὁ Πρόεδρος ἐπυροβολήθη εἰς τὸ θέατρον καὶ ἐξέπνευσε τὴν ἐπιοῦσαν περὶ τὴν 7 π. μ. ὥραν. Οὕτω λοιπὸν συγχρόνως τῇ λήξει τοῦ πολέμου, ἀπεβίωσεν ὁ Ἀβραὰμ Λίγκολν ἐν τῷ 56ῳ τῆς ἡλικίας του ἔτει.
Ὁ Δὸν Πέτρος Β’., αὐτοκράτωρ τῆς Βρασιλίας ἀφικνεῖται μετά τινας ἡμέρας εἰς Ἀθήνας μετὰ μακρὰν περιοδείαν ἐν τε τῷ νέῳ καὶ παλαιῷ κόσμῳ. Βαθὺς ἐρευνητὴς τῶν ἀρχαίων καὶ νεωτέρων ἐθνῶν, ὁ σοφὸς αὐτοκράτωρ θὰ ἴδῃ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ πόλει τί ἡ ἀρχαιότης κατώρθωσε καὶ τί τὰ νεώτερα ἔθνη ἐπιτελοῦσιν διὰ τῆς ἐλευθερίας προικιζόμενα. Ἡ Ἀθηναῒς ὑποδέχεται ὅθεν αὐτόν ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς νεότητος εἰς τὰ μνημεῖα τῆς ἀρχαιότητος, εἰς τὰ νεώτερα ἐκπαιδευ-
