Ο Λάμπρος/Αποσπάσματα διάφορα
| ←Ὁ θάνατος τοῦ Λάμπρου καὶ τῆς Μαρίας | Ὁ Λάμπρος Συγγραφέας: Ἀποσπάσματα διάφορα |
Πόθος→ |
32
’Σ τὴν κορυφὴ τῆς θάλασσας πατῶντας
Στέκει καὶ δὲ συγχίζει τὰ νερά της,
Ποὺ ’ς τὰ βάθη τοὺς μέσα ὁλόστρωτα ὄντας
Δὲν ἔδειχναν τὸ θεῖον ἀνάστημά της.
Δίχως αὔρα νὰ πνέῃ, φεγγοβολῶντας
Ἡ ἀναλαμπὴ τοῦ φεγγαριοῦ κοντά της
Συχνότρεμε, σὰ νά χε ἐπιθυμήσῃ
Τὰ ποδάρια τὰ θεῖα νὰ τῆς φιλήσῃ.
33
Κείθενε μὲ τὸ μάτι ὅποιος γυρεύει
Γιὰ νὰ ἰδῇ τὴ θωριὰ τὴ μακρυσμένη,
Τῆς Ἀφρικῆς τὴ θάλασσα ἀγναντεύει
Πάντα ἀφράτη καὶ πάντα ἀγριωμένη.
34
Θανάτου ἐτιά, ποῦ τὰ κλωνάρια γέρνεις
’Σ τὴν κατοικιὰ τὴν ὕστερη τ’ ἀνθρώπου.
35
Ἐὰν τὴν ἄκρην του ὁ ζέφυρος δὲ γγίζει,
Στέλνει ἀκίνητον ἥσκιο ὁποῦ μαυρίζει.
36
Εἰς τὴν ἅρπα γλυκὰ γέρνει τὸ στῆθος.
37
Καὶ φωνάζει· «Ὦ Παρθένα, ὦ Ψυχοσώστρα!»