Ξέρω τι θέλεις, Δέσποτα

Ξέρω τί θέλεις, Δέσποτα Συγγραφέας: Λορέντζος Μαβίλης

Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922)

1

Ξέρω τί θέλεις, Δέσποτα. Σιμόνει
Τὸ τέλος, τ’ ἀγροικῶ. Πρὶ σβύσῃ τέλεια,
Ξαστράφτει ὁ νοῦς μου γιὰ στερνὴ καὶ μόνη
Φορά, κι’ ὅπως φωτίζει τὰ κουρέλια
Τοῦτα καὶ δείχνει φάδι καὶ στημόνι
Ἡ ἀχτίδ’ αὐτὴ κι’ ὅπως ἀκούω τὰ γέλια
Τοῦ μωροῦ μας, ἔτσι ξάστερα ἕνα ἕνα
Ξαναθυμοῦμε, ὠϊμέ! τὰ περασμένα.

2

Γιατί νὰ μὴν περάσω ἀπ’ τὴν ἀντάρα
Τῆς φρένας μονομιᾶ ’ς τὸν μαῦρον ᾍδη;
Ἀπὸ τῆς τρέλλας τὴ χαροτρομάρα
Στῆς λησμονιᾶς τ’ ἀραχνιαστὸ σκοτάδι;
Πριχοῦ μὲ σαβανώσουν, ποιὰ κατάρα
Ξεσχίζει ξάφνου ἐμπρός μου τὸ μαγνάδι
Ποὺ φριχτὰ τυλιγμένο ὅλα τὰ πάθη
Ἔκρυβε, ἔκρυβε ὅ,τι εἶναι κι’ ὅ,τι ἐστάθη;

3

Λὲς ποὖναι χάρη τοῦ Παντοδυνάμου,
Γιὰ νὰ ξεπλύνω πρὶν κάθε μου κρίμα;
Καὶ δὲ φτάνουν τὰ μύρια βάσανά μου
Ποὺ ζωντανὴ μ’ ἐκάψαν ὣς τὸ μνῆμα;
Κι’ ἂν εἶχα κρίματα ἄμετρα σὰν ἄμμου
Κλωνιά, τόσο μεγάλο ἐλάβαν πλύμα
Μὲς τὸ ποτάμι δάκρυα πὤχω χύσῃ,
Ποὺ ἀκριμάτιστη θἆχα ξεψυχήσῃ.

4

Λὲς ποὖναι κι’ ἄλλη κόλαση, λὲς ποὖναι
Κι’ ἄλλη ζωὴ κι’ ἄλλα μαρτύρια ἀκόμα,
Κι’ ἄλλοι ποὺ πάλε, ὦ φρίκη! Θὰ μοῦ ποῦνε,
Μὲ διψασμένο γιὰ φιλιὰ τὸ στόμα,
Μὲ φλογερὲς ματιὲς, πὼς μ’ ἀγαποῦνε,
Κ’ ἔπειτα θὰ μὲ ρίξουνε στὸ χῶμα,
Ἀπ’ τὸ κορμὶ τὸ ἔρμο μου χορτάτοι,
Καθὼς ῥίχνουνε τ’ ἄχρειο καταπάτι;