Μύθος 94: Ημίονος
| Ημίονος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Ημίονος. |
Ἔχων ἡμίονος εἰς τὸν ὦμον
αὐθέντην ἄοκνον καὶ γοργὸν,
πρὸς τοῦτον ἔλεγεν εἰς τὸν δρόμον
«ὡς ἵππος τρέχω ἐγὼ σφριγῶν·
γνωρίζεις ποῖον ἔχω πατέρα;
Ἔχω τὸν ἵππον τὸν πτερωτὸν,
ὅστις περνάει καὶ τὸν ἀέρα
εἰς τὸ πεδίον τὸ ἀνοικτόν.»
Ὁ κύριός του τοὺς πτερνιστῆρας
εἰς τὰ πλευρά του τότε κεντῶν,
καὶ τὴν χονδρήν του ῥάβδον εἰς χεῖρας
ἀνυψωμένην γοργὴν κρατῶν,
«τρέχε, τὸν εἶπε! καὶ δείξου τώρα
ὅτι τοῦ ἵππου εἶσαι υἱός.
Ἴση ἐμπρός σου εἶναι ἡ χώρα»
καὶ τὸν ἐκτύπα ἀνιλεῶς.
Ἀλλ' ὁ ἡμίονος μετ' ὀλίγον
ἱδρώσας ὅλος καὶ κουρασθεὶς,
εἶπε, τὸ στόμα πάλιν ἀνοίγων
«Αὐθέντη! πρέπει νὰ στοχασθῇς,
ὅτι τὸν ὄνον ἔχω πατέρα
κ' εἶμαι τοῦ ἵππου ὁ ἐγγονός·
καὶ τὴν φοράδα ἔχω μητέρα
καὶ μάθε τοῦτο τὸ γεγονός.»
Ἐπιμύθιον.
Κωμικὰς τοιαύτας λύσεις
φέρουσιν αἱ ἐγκαυχήσεις.