Μύθος 85: Έλαφος και άμπελος
| Έλαφος και άμπελος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Έλαφος και άμπελος. |
Ἔλαφος ἀφ' οὗ εἰς ὅλα τὰ ἰσώματα ἐῤῥίφθη,
φεύγουσα τοὺς κυνηγούς της ὑπὸ ἄμπελον ἐκρύφθη,
καὶ φρονοῦσα ὅτι ὅλους διεξῆλθε τοὺς κινδύνους,
ἀφ' οὗ ἔπαυσε νὰ βλέπῃ τοὺς διώκτας της ἐκείνους,
ἐπεθύμησεν ἀγνώμων καὶ μωρὰ νὰ καταβρώσῃ
καὶ τὰ φύλλα τῆς ἀμπέλου, ἥτις εἶχεν αὐτὴν σώσει.
Ἀραιώθησαν τὰ φύλλα καὶ ὑπέδειξαν ἐκείνην
εἰς τοὺς κυνηγοὺς μακράν της καθημένους εἰς τὴν κρήνην,
οἵτινες ἰδόντες ζῶον ἐκεῖ κείμενον κρυφίως,
διὰ βέλους θανασίμου τὴν ἐπλήγωσαν καιρίως.
Θνήσκουσα ἡ κερασφόρος ἔκραξε «δικαίως θνήσκω
καὶ δικαίαν τιμωρίαν τῆς κακίας μου εὑρίσκω!
εἰς τὴν σώσασάν με φίλην εἰς τὴν εὐεργέτριάν μου
ἔφερον φθορὰν, κ' ἐκ τούτου ἔπαθον τὴν συμφοράν μου».
Ἐπιμύθιον.
Πρώτιστον ἐλάττωμά σου Ἕλλην! ἡ ἀγνωμοσύνη
καὶ πᾶς ξένος διὰ τοῦτο πανταχοῦ σὲ κατακρίνει·
ἑκατὸν καλὰ νὰ λάβῃς, ἓν δὲ ἂν μὴ λάβῃς μόνον·
ὅλα λησμονεὶς καὶ τύπος γίνεσαι τῶν ἀγνωμόνων·
ἀλλ' ἀνάγνωσε τὸν μῦθον καὶ ἰδὲ δεινὰ ὁποῖα
φέρ' εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἡ κακὴ ἀχαριστία.