Μύθος 71: Φιλάργυρος
| Φιλάργυρος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Φιλάργυρος. |
Σύνολην, φιλάργυρός τις τὴν οὐσίαν του πωλήσας,
καὶ αὐτὴν εἰς χρυσοῦν βῶλον σύνολην μεταποιήσας,
τὸν κατώρυξε κρυφίως εἰς ἐρήμην ἐξοχήν του,
μετ' αὐτοῦ συγκατορύξας καὶ τὸν νοῦν καὶ τὴν ψυχήν του.
Ἄνοιγεν αὐτὸν ἐκθάπτων καθ' ἡμέραν κ' ἐθεώρει.
Χωρικός τις ξύλα κόπτων ἀπὸ τὰ πλησίον ὄρη
ἄνθρωπον τὸν αὐτὸν εἶδε σκάπτοντα τὴν αὐτὴν γῆν·
καὶ τὸ πρᾶμα ὑποπτεύσας ἔτρεξεν εἰς τὴν πηγήν·
καὶ τὸ χῶμα σκάψας ὅλον
τὸν χρυσοῦν ἐπῆρε βῶλον.
Ὁ φιλάργυρος γυρίσας καὶ κενὸν εὑρὼν τὸν τόπον
ἐκτυπᾶτο, καὶ τὸν οἶκτον συνεκίνει τῶν ἀνθρώπων.
Πλὴν τὸν εἶπε τις, «ὦ φίλε! μὴ λυπεῖσαι πεποιθὼς
ὅτι τὸν χρυσὸν δὲν εἶχες πώποτε καὶ ἀληθῶς·
λίθον ἀντὶ τοῦ χρυσοῦ σου εἰς τὸν λάκκον βάλε τοῦτον,
καὶ θεώρει τον, χρυσόν σου καὶ πολύτιμόν σου πλοῦτον·
τὰς αὐτὰς ὁ λίθος μέλλει χρείας σου νὰ ἐκπληρώσῃ,
ὅλοι εὐτυχέστεροί σου ἀφ' οὗ ἤθελες νὰ ζῶσι,
κ' ἔχων τοῦ χρυσοῦ τὴν κτῆσιν
δὲν ἐποίεις αὐτοῦ χρῆσιν».
Ἐπιμύθιον.
Τὸ κεφάλαιον τὸ πρῶτον τοῦ ἀνθρώπου εἶν' ὁ χρόνος,
ἐπειδὴ ὁ χρόνος φεύγει καὶ δὲν ἔρχεται ποτέ·
δεύτερον τὸ χρῆμα εἶναι, καὶ δαπάνα το ἀφθόνως·
ἀλλ' ὁμοῦ τὸ γῆρας μέτρα καὶ τὰ μετὰ σὲ θνητέ!