Μύθος 58: Γεωργός και δένδρον
| Γεωργός και δένδρον Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Γεωργός και φυτόν. |
Δένδρον ἔθαλεν εἰς κῆπον γεωργοῦ, καρπὸν μὴ φέρον,
ἀλλὰ μελῳδῶν κοσσύφων καὶ κιχλῶν καταφυγή·
καὶ ὁ γεωργὸς ἐζήτει ὡς φυλάργυρος καὶ γέρων
ἀπὸ δένδρον μὴ προσφέρον κέρδος τι ν' ἀπαλλαγῇ.
Καὶ λαβὼν τὸν πέλεκύν του πρώτην ἔφερε πληγήν·
τὸν ἰκέτευον εἰς μάτην ποικιλόφωνοι στρουθοί,
κᾂν αὐτοὺς νὰ λυπηθῇ
καὶ τὴν μόνην των ν' ἀφήσῃ φωλεὰν καὶ προσφυγήν·
«εἰς αὐτὸ αἱ ἀηδόνες ἔλεγον σὲ κελαδοῦσιν
οἱ ἀειθαλεῖς του κλάδοι πᾶσαν ἄνοιξιν ἀνθοῦσιν·
εἰς ατὸ ἀπὸ τὰ νέφη ἔρχονται οἱ πελαργοὶ
πορφυρῶν καὶ χρυσοπτέρων πτηνῶν ἄλλων ὁδηγοί·
θέλομεν μετ' αὐτῶν γέρε! τὰς φωνὰς ὴμῶν ἑνώσει
τοὺς υἱούς σου καὶ σὲ τέρπει ὅσῳ ζῇς καὶ ὅσῳ ζῶσι»·
πλὴν ὁ γέρων κεκυφὼς
ἦτον σ' ὅλα των κωφός·
πληγὴν ἔφερε δευτέραν, πληγὴν ἔφερε καὶ τρίτην·
μόλις ἔγυρε τὸ δένδρον, ὡς ἀπὸ κρυφίαν κοίτην
σμῆνος μελισσῶν καὶ μέλι ἐξεχύθησαν ὁμοῦ
μέχρι κάτω τοῦ κορμοῦ·
θεωρῶν αὐτὸς τὸ δένδρον μέλλουσάν του εἰσοδίαν,
ἔῤῥιψε τὸν πέλεκύν του,
τὸ ἐστήλωσε καὶ φέρων πρὸς αὐτὸ θερμὴν λατρείαν
ὑπ' αὐτὸ καὶ τὴν καλύβην ἔκτισε τὴν χωρικήν του.
Ἐπιμύθιον.
Οἱ χυδαῖοι πᾶν τὸ τέρπον τὴν ψυχὴν δὲν ἀγαπῶσι·
πᾶν τὸ κερδαλέον μόνον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσι·
διὰ τοῦτο καλλιτέχναι ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖς
τὸ ἀργύριον στεροῦνται τῆς ζωῆς καὶ τῆς ταφῆς.