Αισώπου Μύθοι/Γεωργός και φυτόν

Αἰσώπου Μῦθοι Γεωργὸς καὶ φυτόν

Φυτὸν ἦν εἰς γεωργοῦ χώραν, καρπὸν μὴ φέρον, ἀλλὰ μόνον στρουθῶν καὶ τεττίγων κελαδούντων ἦν καταφυγή. Ὁ δὲ γεωργὸς ὡς ἄκαρπον ἐκτεμεῖν ἤμελλεν. Καὶ δὴ τὸν πέλεκυν λαβὼν ἐπέφερε τὴν πλήγην. Οἱ δὲ τέττιγες καὶ οἱ στρουθοὶ ἱκέτευον τὴν καταφυγὴν αὐτῶν μὴ ἐκκόψαι, ἀλλ’ ἐᾶσαι, ὥστε ᾄδειν ἐν αὐτῷ καὶ σὲ τὸν γεωργὸν τέρπειν. Ὁ δὲ μηδὲν αὐτῶν φροντίσας, καὶ δευτέραν πληγὴν καὶ τρίτην ἐπέφερε. Ὡς δὲ ἐκοίλανε τὸ δένδρον, σμῆνος μελισσῶν καὶ μέλι εὗρε. Γευσάμενος δὲ τὸν πέλεκυν ἔρριψε καὶ τὸ φυτὸν ἐτίμα ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο.

Ὅτι οὐ τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι φύσει τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσιν ὅσον τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσι.

Στα νέα Ελληνικά

Καταμεσίς στο χωράφι ενός γεωργού ήταν ένα δέντρο που δέν παρήγαγε καρπό, στο οποίο κατοικούσαν διάφορα πουλάκια κ τζιτζίκια. Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τη φωνή των τζιτζικιών. Ο γεωργός έπιασε να κόψει αυτό το δέντρο γιατί ήταν άκαρπο. Θα μπορούσε στη θέσητου να φυτέψει ένα άλλο δέντρο, ή απλώς να καλλιεργεί τον τόπο του άκαρπου δέντρου. Δίνει μιά πελεκιά λοιπόν να κόψει το δέντρο. Τα πουλιά κ τα τζιτζίκια που φώλιαζαν σε αυτό, ταράχτηκαν κ τον παρακάλεσαν: "τί πάς να κάνεις; θέλεις να κόψεις αυτό το δέντρο; σε παρακαλούμε, μήν το κόψεις, γιατί σε αυτό έχουμε τις φωλιέςμας!" - "ούτε εσάς χρειάζομαι ούτε αυτό το δέντρο", απάντησε ο γεωργός κ έδωσε ακόμα μιά πελεκιά. -Μά, του είπαν τα πουλάκια κ τα τζιτζίκια, εμείς τραγουδάμε τόσο γλυκά σε αυτό το δέντρο κ ευχαριστούμε εσένα κ τον καθένα που δουλεύει σε αυτό το χωράφι! Μήν το κόβεις, σε παρακαλούμε!

Ο γεωργός δέν έδωσε σημασία στα παρακάλια των πουλιών κ των τζιτζικιών. Έδωσε ακόμα μιά πελεκιά• τότε όμως με την πελεκιά άνοιξε μιά τρύπα στο δέντρο κ ο γεωργός είδε οτι εκει μέσα σε ένα κοίλωμα του κορμού φώλιαζε ένα μεγάλο άγριο μελίσσι. Έκανε καπνό καίγοντας κάποια χόρτα για να αδρανοποιήσει τις μέλισσες κ βρήκε μέσα κηρήθρα με μπόλικο μέλι, το οποίο μάζεψε κ δοκίμασε. Του άρεσε τόσο πολύ ωστε άφησε κάτω το τσεκούριτου, απο τότε όχι μόνο δέν έκοψε το δέντρο, αλλα το τιμούσε ώς ιερό κ το φρόντιζε.

Η συμπόνια είναι ένα επιχείρημα, αλλα το συμφέρον είναι ισχυρότερο επιχείρημα.