Μύθος 55: Λέων, όνος και αλώπηξ

Από Βικιθήκη
Λέων, όνος και αλώπηξ
Συγγραφέας:
Απόδοση του αισώπειου μύθου Λέων και όνος και άλωπηξ.


Μὲ ἀλώπεκα καὶ ὄνον λέων πλάσας ἑταιρίαν
καὶ συγκυνηγῶν 'ς τὰ δάση ἄγραν ἔκαμε πλουσίαν·
μοίρασέ την ὄνε! εἶπε εἰς τὸ ἄντρον του γυρίσας·
εἰς μερίδας τρεῖς, ὁ ὄνος ἐξεχώρισέ την ἴσας,
καὶ ὁ βασιλεὺς τῶν ζώων κατεσπάραξε τὸν ὄνον
διὰ τῆς ἰσότητός του τὴν αὐθάδη ἀρχὴν μόνον.
Ἀλεποῦ! εἶπεν ὁ λέων
μοίρασέ την ἐσὺ πλέον·
καὶ ἡ ἀλεποῦ τὴν λείαν
εἰς μερίδα θεῖσα μίαν,
«τὸ τραγ' εἶπε τὸ μεγάλο
τοῦ Μονάρχου κι' αὐτοῦ τ' ἄλλο·
ἡ σφαγμένη ἔλαφός του
τῆς μεγαλειότητός του·
καὶ τοῦ μεγαλειοτάτου
ὁ λαγὸς καὶ τὰ μικρά του·
καὶ ἡ βούκα εἶν' ἡ πλέον
ἐκλεκτὴ τῶν βασιλέων».

Ἔδωκε πᾶν εἰς ἐκεῖνον
καὶ οὐδὲν εἰς ἑαυτήν·
ὀρυγὴν ὁ λέων χύνων
εἶπε τότε πρὸς αὐτὴν,
τόσον διακριτικὴν
καὶ πιστὴν καὶ αὐλικὴν
ποῖος σ' ἔκαμε κυρά;
- ἡ τοῦ ὄνου συμφορά.

Ἐπιμύθιον.
Καὶ εἰς σπήλαια λεόντων
κ' εἰς αὐλὰς βασιλευόντων
οὔδ' ἀλήθεια δεκτὴ,
οὔδ' ἰσότης ἀνεκτή.