Μύθος 45: Η θεία Δικαιοσύνη
| Η θεία Δικαιοσύνη Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Ζεύς κριτής. |
Ὁ Ζεὺς ἵστατο εἰς θρόνον χρυσοῦν· χρύσιναι φιάλαι
εἰς τοῦ θρόνου του τοὺς πόδας δύο ἔλαμπον μεγάλαι
χύνουσαι εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν·
ἔπνεε τὸ μεγαλεῖον ἡ μεγάλη του εἰκὼν
δάκνων τὴν οὐράν του ὄφις ἔκειτο εἰς τὰ πλευρά του
τῆς ἀτέρμονος ζωῆς του σύμβολον καὶ ἀθανάτου·
εἰς ἀδαμαντίνους ἕδρας ἵσταντο αἱ Ἀρεται
ἀπὸ πλάτης μέχρι πτέρνης περικαλυπταὶ αὐταί.
Τὸν Ἑρμῆ καλέσας εἶπεν «ὄστρακα σὺ νὰ συνάξῃς
κ' εἰς αὐτὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων νὰ χαράξῃς·
εἰς κιβώτιον δὲ μέγα νὰ τὰ κλείσῃς, μὴ χαθῶσιν
ὅταν ἀπὸ τὸν κριτήν των ἀπ' ἐμὲ ἀπαιτηθῶσιν.»
Ταῦτα ὁ πιστὸς Ἑρμῆς
ἐντὸς ἔπραξε στιγμῆς·
ἐπειδὴ δὲ συνεχύθη τῶν ὀστράκων ἡ πληθὺς,
'ς τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας ἄλλα πίπτουν ὄστρακα εὐθὺς,
ἄλλα ἔρχονται βραδέως· ἐξ αὐτῆς δὲ τῆς αἰτίας
βραδυνούσας τῶν κακούργων βλέπομεν τὰς τιμωρίας.
Ἐπιμύθιον.
Ἢ ταχέως ἢ βραδέως, ἀλλὰ πάντοτε βαρεῖα
εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον φθάνει τοῦ Θεοῦ ἡ τιμωρία.