Μύθος 41: Κάμηλος
| Κάμηλος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Κάμηλος το πρώτον οφθείς. |
Στρατιώτης τοῦ Νικήτα χωρικὸς τῶν Δολιανῶν
εἰς τὴν ἐν Ἀγηνορίῳ ἧτταν τῶν Ὀθωμανῶν
κάμηλον αἰχμαλωτίσας ὑψηλὴν καὶ δυνατὴν,
εἰς τὸ χωριδάκιόν του μετεβίβασεν αὐτήν.
Τὸ τετραετές του βρέφος ἐφοβήθη κ' ἐζαρώθη,
κ' εἰς τὴν γείτονα καλύβην ἡ συμβία του ἐχώθη·
κράζουσα «ἰδέτε ῥάχιν! τί βουνὸν! καὶ ὕψος ποῖον!
πόσους τρώγει τὴν ἡμέραν; μὴ μᾶς φάγῃ τὸ θηρίον!»
Εἰς τὴν πτέρναν της πατοῦσα ἦλθεν καὶ τὴν εἶδεν ἔτι·
ἔσειε τὸν πώγωνά της καὶ ἀνεμυρίκιζέ τι·
«δὲν φωνάζει! τότε εἶπε καὶ νὰ φάγῃ δὲν ζητεῖ·»
πλὴν τὰ ὦτα της ποῦ εἶναι; εἶναι καὶ κωφὴ αὐτή;
Ἅμα εἶδε τὴν γυναῖκα ἐγονάτισεν ἐκείνη,
ὡς Τουρκίας προεστὼς
ἀπὸ τὸν ζυγὸν κυπτὸς
ὅστις βλέπων Καδὴν Τοῦρκον ἢ Πασᾶν τὸν ἐπροσκύνει·
καὶ ἡ χωρικὴ ἐπῆγεν εἰς τὴν κάμηλον πλησίον
λέγουσα «χολὴν δὲν ἔχει· πρᾶον εἶναι τὸ θηρίον.»
Καὶ ἡ κάμηλος ἐδέθη κ' ἤρχισ' ἀπὸ τὸ σχοινὶ
τὸ παιδάκι νὰ τὴν σύρῃ καὶ νὰ τὴν περιφρονῇ·
τριῶν ἵππων τὸ φορτίον εἰς τὸν ὦμον της ἐκράτει
τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας ἄσιτος ἐπεριπάτει,
καὶ τὴν πεῖναν της ὁσάκις ἐπεθύμει νὰ δαμάσῃ
μικρὸν βῶλον ζυμαρίου ἄπαυστα ἐξηρομάσσει.
Ἐπιμύθιον.
Ἡ μεγάλη καλωσύνη τῶν λαῶν ὑπερβολή·
φέρει πρὸς τὴν δουλωσύνην ἡ πραότης ἡ πολλή.
Ἕλληνες! εἰς σᾶς ἁρμόζει τῆς καμήλου μου ὁ μῦθος,
ἐπειδὴ δειλῆς δουλείας πολλοὶ φέρετε τὸ ἦθος
καθὼς ὁ λαὸς δὲν εἶναι τῆς Ἑλλάδος τῆς κλεινῆς
ἀγαθός τις λαὸς ἄλλος καὶ λαὸς ὑποκλινὴς,
πλὴν αὐτὸ ἐλάττωμά του
καὶ οὐχὶ προτέρημά του.